Sinds haar onverwachte vrijlating begin juli 2008, laat de Frans-Colombiaanse politica Ingrid Betancourt geen kans voorbij gaan om te getuigen over haar geloof. Het Vlaams christelijke weekblad Tertio sprak met haar.
“Als ik nog aan politiek doe, zal het op een andere manier zijn. Ik wil een politiek bedrijven van eenheid en liefde. Ik wil niet zozeer de structuren, maar het hart van de mensen veranderen.”
Voor haar gevangenschap was Betancourt, zoals iedere Colombiaan, wel gelovig, maar dat stelde niet veel voor. “Ik ging naar de Mis, maar mijn geloof was niet meer dan een ritueel.”
Dat veranderde grondig tijdens haar gevangenschap, waar ze de Bijbel begon te lezen. “Eerlijk gezegd: ik had niets anders te doen. Ik las en herlas de Bijbel. Het was alsof die woorden nieuw waren, of ze voor mij geschreven waren. Ik vergelijk het met het zoeken naar het stopcontact: ik zocht het, maar vond het niet, maar zodra je dat gevonden hebt en je steekt de stekker in, dan gaat plots het licht aan. Plots begreep ik wie God was. Plots begonnen Zijn woorden te spreken zoals nooit tevoren.” Daar, in de stilte en beslotenheid van haar gevangenschap, begon ze een nieuwe verhouding met God.
“Ik begreep plots dat God geen licht is, geen kosmische energie, maar een personaliteit met een karakter, een wezen dat met ons wil commu-niceren, in woorden die wij kunnen begrijpen.” Dat was een alom-vattende ervaring die ze zelf ‘niet mystiek, maar eerder rationeel’ noemt.
