Paus Benedictus XVI 60 jaar priester - 60 uur aanbidding Allerheiligste Sacrament

Naar aanleiding van het diamanten priesterjubileum van onze Heilige Vader, paus Benedictus XVI, heeft de congregatie voor de Clerus een oproep gedaan aan alle bisschoppen over de gehele wereld om de Paus een geschenk aan te bieden in de vorm van zestig uur aanbidding van het Sacrament des Altaars.

In Amsterdam wordt aan deze oproep gevolg gegeven met een aanbiddingsestafette in drie kerken, en wel als volgt:

Van woensdag 29 juni (12.45 uur) tot donderdag 30 juni (12.15 uur)
Uitstelling van het Allerheiligste in de kapel van de Onze Lieve Vrouwekerk aan de Keizersgracht 218 b.

Van donderdag 30 juni (9.00 uur) tot zaterdag 2 juli (0.00 uur)
Uitstelling van het Allerheiligste in 'De Liefde' aan de Da Costakade 12.

Zaterdag 2 juli, van 0.00 tot 6.00 uur
Uitstelling van het Allerheiligste in de kapel van de Vrouwe van Alle Volkeren aan de Diepenbrockstraat 3.

In onze eigen kerk zal op woensdag 29 juni om 11.45 uur een plechtig Lof worden gehouden ter ere van het pauselijk jubileum.

---

Preek voor de tweede zondag na Pinksteren

Epistel
1 Joh. 3, 13-18
Veelgeliefden, wilt u niet verwonderen, als de wereld u haat. Wij weten, dat wij zijn overgebracht van de dood naar het leven, daar wij immers onze broeders beminnen. Wie geen liefde heeft, blijft nog in de dood. Ieder, die zijn broeder haat, is een moordenaar. En gij weet, dat geen moordenaar eeuwig leven in zich draagt. Hieraan hebben wij de liefde van God leren kennen, dat Hij Zijn leven voor ons gegeven heeft; ook wij moeten ons leven geven voor onze broeders. Wie de goederen dezer wereld bezit, en zijn broeder gebrek ziet lijden en niettemin zijn hart voor hem sluit, hoe zou in hem de liefde Gods aanwezig zijn? Mijn kinderkens, laat ons niet beminnen met woorden of met de tong, maar metterdaad en in waarheid.

Evangelie
Lc. 14, 16-24
In die tijd hield Jezus de farizeeën deze gelijkenis voor: Een zeker iemand richtte een groot gastmaal aan, en nodigde er velen uit. En tegen het uur van de maaltijd zond hij zijn dienaar, om aan de genodigden te zeggen, dat zij zouden komen, omdat alles gereed was. Maar eenparig begonnen allen zich te verontschuldigen. De eerste zei hem: Ik heb een landgoed gekocht, en ik moet het noodzakelijk gaan bezichtigen; wees zo goed mij te verontschuldigen. En een ander zei: Ik heb vijf koppel ossen gekocht, en ik ga ze keuren; wees zo goed mij te verontschuldigen. En weer een ander zei: Ik heb een vrouw getrouwd, en daarom kan ik niet komen. De dienaar kwam dan terug, en deelde dit mede aan zijn heer. Toen werd de heer des huizes vertoornd, en hij zei tot zijn dienaar: Ga onmiddellijk naar de pleinen en straten der stad, en breng de armen en gebrekkigen, en de blinden en kreupelen hier binnen. En de dienaar zei: Heer, het is geschied, zoals gij bevolen hebt, en nog is er plaats. Toen sprak de heer tot zijn dienaar: Ga naar de wegen en binnenpaden, en dwing hen binnen te komen; want mijn huis moet vol worden. Maar dit zeg ik u: niemand van deze mannen, die genodigd waren, zal van mijn gastmaal proeven.

Preek
Het Evangelie van deze zondag gaat over de gelijkenis van de onwillige bruilofts-gasten. De bruiloft is een beeld van de eeuwige zaligheid in de hemelse aanschouwing; de gasten zijn een beeld van hen die deel zouden kunnen hebben aan deze zaligheid, dat zijn dus de mensen, onder wie de joden en wij, uit de oude heidense volkeren.

In de gelijkenis sluiten de eerstgenodigden zichzelf uit. Zij willen de uitnodiging niet aannemen en daarom wordt de uitnodiging opnieuw gedaan maar nu aan iedereen die de dienaars des heren tegemoetkomen. En zo zijn wij, beminde gelovigen, de hemelse uitnodiging deelachtig geworden.

Maar wij kunnen ook een meer algemene betekenis in de woorden van Jezus ontdekken. God komt tot de mens met Zijn uitnodiging en de mens heeft het in zijn vermogen deze te aanvaarden of af te slaan. God stelt ons voor de keuze. Hij nodigt ons liefdevol uit. Hij dringt zachtjes aan, maar Hij dwingt ons niet, want met Hem te zijn is een relatie van liefdevolle overgave en niet van dwang.

In de gelijkenis zijn het de gasten die zichzelf uitsluiten van de heerlijkheid van de bruiloft. En zo is het altijd. Het is de mens zelf die zich door zijn eigen boze wil berooft van het goddelijke goed. En pas daarna treft hem de veroordeling van God, want God heeft Zijn Zoon in de wereld gezonden, niet om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. Wie in Hem gelooft en de goddelijke uitnodiging aanvaardt, wordt niet geoordeeld maar gered. Wie niet gelooft, is reeds geoordeeld, omdat hij niet gelooft in de Naam van Gods eniggeboren Zoon.

In de gelijkenis van het bruiloftsmaal is het duidelijk dat Jezus voorspelt dat de joden als volk – aan hen was immers in Gods verbond de eerste uitnodiging gericht – zich zouden uitsluiten. Zij worden dus ook veroordeeld omdat zij niet geloven in de Naam van de Eniggeborene. In de gelijkenis worden de eerste, onwillige, gasten bestraft voor hun ontrouw. Ook de arme joden zijn door de geschiedenis heen gestraft omwille van hun ontrouw. Tot op de dag van vandaag worden zij geplaagd door onvrede, oorlog en verdeeldheid. Zo gaat het elke keer wanneer de mens de goddelijke Wil afwijst. Het lot van de joden is ook het lot van onze volkeren en staten, omdat zij de goddelijke Wil blijven afwijzen. De ‘moderne’ liberale staten verpesten al decennialang de wereld en de volken met het gif van ongeloof en materialisme. Daardoor beledigen zij God, Die ons uitnodigt tot Zijn rijk.

Toch zijn de joden het volk dat God eens heeft uitverkoren om daar Zijn Zoon geboren te laten worden. Het is het volk dat Jezus zo innig heeft liefgehad. Daarom geldt de goddelijke uitnodiging ook vandaag nog voor elke jood persoonlijk, zoals ook voor ons, namelijk dat wij geloven in de Naam van de eniggeboren Zoon. Alleen zo kunnen wij het doel van ons bestaan bereiken. Amen.

---

Amsterdamse Sacramentsprocessie op zondag 26 juni

Op zondag 26 juni zal voor de achtste keer de Sacramentsprocessie rondgaan over de Amsterdamse grachten. De monstrans met het Allerheiligste Sacrament zal worden rondgedragen door de apostolisch nuntius in Nederland mgr F. Bacqué. Onder de deelnemers is ook de Syrisch-orthodoxe aartsbisschop in Nederland, mgr Polycarpos Augin Aydin. Zusters van drie religieuze families en een aantal priesters uit Amsterdam en omstreken lopen ook in de stoet mee.

De processie begint rond het tijdstip van 12.45 uur bij de Onze Lieve Vrouwekerk aan de Keizersgracht. Rond 13.30 vindt in deze kerk het afsluitend plechtig Lof plaats.

Na de Hoogmis in onze kerk zal een groep gelovigen zich naar de binnenstad begeven om mee te lopen in de processie. Iedereen is van harte welkom om zich daarbij aan te sluiten.

---

Preek voor het hoogfeest van de Allerheiligste Drie-eenheid

Wij aanbidden U, heilige Heer, almachtig Vader, eeuwige God. Die met Uw eniggeboren Zoon en de Heilige Geest
één God, één Heer zijt; niet in de eenheid van één Persoon, maar in Drievuldigheid, van één Natuur.
Want hetgeen wij, overeenkomstig Uw openbaring, van Uw heerlijkheid geloven, dat nemen wij ook van Uw Zoon
alsmede van de Heilige Geest zonder enig verschil of onderscheid aan; zodat in het belijden der ware en
eeuwige Godheid, in de personen de eigenschap, en in de natuur de eenheid
en in de majesteit de gelijkheid aanbeden wordt.

Uit: de prefatie van de Allerheiligste Drie-eenheid

Epistel
Rom. 11, 33-36
O diepte der rijkdommen van Gods wijsheid en kennis! Wat zijn toch Zijn oordelen ondoorgrondelijk en Zijn wegen onnaspeurlijk! Wie immers heeft ooit de gedachten des Heren gekend, of wie is Zijn raadsman geweest? Of wie gaf er eerst aan Hem, zodat hij recht kreeg op vergelding? Want alles is uit Hem en door Hem en voor Hem. Aan Hem de glorie in eeuwigheid. Amen.

Evangelie
Mt. 28, 18-20
In die tijd sprak Jezus tot Zijn leerlingen: Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dan, en onderwijst alle volkeren, en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest; en leert hen onderhouden alles, wat Ik u bevolen heb. En ziet, Ik ben met u alle dagen, tot aan de voleinding der wereld.

Preek
In het midden van het kerkelijk jaar viert de Kerk het hoogfeest van de Heilige Drievuldigheid. Daaraan voorafgaand hebben wij de centrale geheimen van de Verlossing gevierd, namelijk de Menswording, de Verlossingsdaad en de komst van de Heilige Geest. En vandaag stelt de Kerk ons de volheid van de ene God voor ogen in Zijn drie Personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

De Vader heeft ons geschapen en in alle eeuwigheid voorbestemd tot het geluk waarin wij door Zijn genade staan. De Zoon is voor ons mens geworden. Hij heeft ons de openbaring gebracht omtrent de Vader, Die niemand ooit gezien heeft, en Hij heeft ons verlost door Zijn Bloed. Het is de Heilige Geest Die ons heiligt, Die het werk van de Zoon in onze zielen tot voltooiing brengt en ons daardoor terugvoert tot de Vader in de hemel. Het is de zondige mens van Adams geslacht die het voorwerp is van deze werkzame liefde Gods.

Met de woorden van de heilige Johannes, de evangelist, kunnen wij het begrijpen. “Wij zijn door het geloof in Gods goedheid Zijn woonplaats geworden. Want Hij heeft ons met het geloof, met het kennen en erkennen van God, de liefde gegeven. En wie Hem bemint, wordt door Hem bemind en bewoond. Wij zullen komen en Onze woonplaats bij hem nemen.”

Het mysterie van de Drievuldigheid is voor de christenen in het algemeen en in elke christen afzonderlijk een voortdurende werkelijkheid. God woont in de ziel van iedereen die door Zijn genade gerechtvaardigd is. Deze waarheid van de verlossingsleer is een objectieve realiteit en wordt voor de individuele gelovige de hoogste werkelijkheid door een akte van geloof, waarbij de individuele mens zich subjectief aansluit bij deze objectieve realiteit. Een verzuchting van zuivere liefde brengt mij in levend en levenswekkend contact met de Drie-ene God. Met welke eerbiedige dankbaarheid moeten wij toch de Heilige Drie-eenheid vol van liefde aanbidden, want Hij wil in mij zijn als gever en ontvanger van liefde, als minnaar en beminde. Daaraan herinnert ons het woord van Sint Johannes waar Jezus zegt: “Als iemand Mij liefheeft, dan zal hij Mijn woord onderhouden. Dan zal ook Mijn Vader hem beminnen en Wij zullen tot hem komen en Ons verblijf bij hem nemen.”

Beminde gelovigen, zoals Gods liefde altijd en overal werkzaam is, zo moet ook onze lofprijzing werkzaam zijn. De hoogste vorm daarvan is een actieve en passieve deelname aan het eeuwigdurende Offer van Jezus in de Mis. Niet alleen onze woorden, ook onze bedoelingen en daden, ons lijden en heel ons leven moeten zodanig zijn, dat wij zonder meer kunnen samensmelten met het offer dat Jezus is, als een levend lofgezang tot glorie en aanbidding van de Allerheiligste Drie-eenheid. Amen.

---

Sacramentsprocessie in Luik (B)

Zaterdag 25 juni a.s. om 16.00 uur zal er een Tridentijnse Hoogmis worden opgedragen in de kerk van het heilig Sacrament aan de Boulevard d'Avroy 132 in Luik, België. Celebrant is de zeereerwaarde pater J. Vanderbruggen o.praem., rector van het heiligdom van Tancrémont.

De schola Sainte Cecile, het koor van de parochie Saint-Eugène in Parijs, onder leiding van dirigent Henri Adam de Villiers zingt de gregoriaanse propers van het feest van het Allerheiligste Sacrament en de polyfone Mis 'Ad majorem Dei gloriam' van componist Andre Campra.

Aansluitend op de heilige Mis zal een Sacramentsprocessie uittrekken door de stad Luik.

De Belgische stad Luik staat bekend als de 'bakermat' van het feest van het Allerheiligste Sacrament. De heilige Juliana van Cornillon spande zich in de dertiende eeuw in voor de verering van het Altaarsacrament, nadat zij daartoe door visioenen was aangezet. In 1246 werd het feest van het Allerheiligste Sacrament door haar toedoen ingevoerd in het bisdom Luik. in 1264 werd het feest ingevoerd voor de gehele Wereldkerk.

Meer informatie: fetedieualiege.wordpress.com.

---

Vrijdag 17 juni, 12.00-17.00 uur: Uitstelling van het Allerheiligste Sacrament

Gij zijt heilig, Heer, enige God,
Die wonderen werkt.
Gij zijt sterk, Gij zijt groot,
Gij zijt de Allerhoogste;
Gij zijt almachtig, Gij, heilige Vader,
Koning van hemel en aarde.
Gij zijt drievuldig en één, Heer God der goden.
Gij zijt goed, alle goed, het hoogste Goed;
de Heer God, levend en waarachtig.
Gij zijt liefde, barmhartigheid; Gij zijt wijsheid;
Gij zijt nederigheid.
Gij zijt geduld; Gij zijt rust;
Gij zijt vreugde en blijdschap.
Gij zijt rechtvaardigheid en matigheid;
Gij zijt al onze rijkdom en overvloed.
Gij zijt schoonheid, Gij zijt minzaamheid; Gij zijt de beschermer;
Gij zijt de behoeder en de verdediger.
Gij zijt onze toevlucht en kracht; Gij zijt ons geloof, onze hoop en onze liefde.
Gij zijt onze grote zoetheid; Gij zijt ons eeuwig leven.
Oneindige goedheid, grote en wonderbare Heer God
Almachtig: liefdevolle en barmhartige Verlosser.

H. Franciscus van Assisi

---

Nieuw: Agneskerk op uw mobiel

Deze website - www.agneskerk.org - kunt u vanaf nu ook bekijken op uw mobiele telefoon met internet. Zonder extra moeite verschijnt de homepage in een speciale opmaak, geschikt voor de smartphone. Met een vingerklik kan elk artikel dan worden geopend en gelezen.

Onderaan de homepage kunt u aangegeven dat u deze in de standaardweergave wilt zien.

Hebt u geen mobiele telefoon met internet en wilt u toch zien hoe de opmaak er op zo'n toestel uitziet, klikt u dan hier.

---

Diakenwijding Patrick Kuis

Op zaterdag 18 juni a.s. om 12.00 uur zal mgr A.L.M. Hurkmans, bisschop van ’s-Hertogenbosch Patrick Kuis wijden tot transeunt diaken in de kathedrale basiliek van Sint Jan Evangelist in Den Bosch.

De wijdingsplechtigheid in de onlangs volledig gerestaureerde kathedraal is voor iedereen toegankelijk. In de weken voorafgaand aan de diakenwijding wordt uw gebed gevraagd voor de wijdeling.

Wij hebben de 26-jarige Patrick de laatste jaren in onze kerk leren kennen toen hij bij bijzondere gelegenheden in de heilige Mis als subdiaken assisteerde.

Op zondag 10 juli a.s. – enkele weken na zijn diakenwijding – zal hij tijdens de Hoogmis in onze kerk als diaken assisteren en tevens de preek verzorgen.

---

Preek voor het hoogfeest van Pinksteren

Epistel
Hand. 2, 1-11
Toen de Pinksterdagen aanbraken, waren al de leerlingen op dezelfde plaats bijeen. En plotseling kwam er van de hemel een gedruis, als bij het opsteken van een hevige wind, en het vervulde geheel het huis, waar zij gezeten waren. En er verschenen hun tongen als van vuur, die uit elkander gingen en zich op ieder van hen nederzetten. En allen werden zij vervuld van de Heilige Geest, en zij begonnen te spreken in vreemde talen, naar gelang de Heilige Geest hun te spreken gaf. Nu waren er in Jeruzalem joden woonachtig, godvruchtige mannen uit alle volken, die er onder de hemel zijn. Toen nu dat geluid ontstond, liep de menigte te zamen, en men stond versteld, omdat een ieder hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Allen waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: Ziet, zijn allen, die daar spreken, geen Galileërs? Hoe horen wij dan ieder de taal van ons geboorteland: Parthen en Meden en Elamieten, en bewoners van Mesopotamië, Judeau en Cappadocië, van Pontus en Azië, van Phrygië en Pamphylië, van Egypte en het gebied van Lybië bij Cyrene, alsook de Romeinen, die hier zijn, zowel joden als Proselieten, Cretenzers en Arabieren - wij horen hen in onze eigen taal verkondigen de grote werken van God.

Sequentie
Daal op ons, o Heil'ge Geest,
zend van uit der heem'len feest
van Uw licht een enk'le straal.

Die der armen Vader zijt,
gaven voor de ziel bereidt,
Licht der harten, kom en daal.

Trooster als geen ander is,
Gast der zielen, zoet en fris
dauwt Gij over ons gemoed.

Bij de arbeid zoete rust,
Gij, Die onze vlammen blust
en de tranen drogen doet.

Zalig, overzalig Licht,
dat Uw dienaars troost en sticht,
vul ons hart ten boorde dan.

Buiten Uw gewijde kracht
is er in der mensen macht
niets dan wat ons schaden kan.

Zuiver dus wat is vermengd,
overstroom wat is verzengd,
heel wie 's lichaams kracht verloor;

buig wat ongebogen staat,
koester wat van kou vergaat,
leid wie bijster werd Uw spoor.

Wie Gij tot Uw dienaars telt,
wie op U vertrouwen stelt,
deel Uw zeven gaven mee.

Geef wat deugd verdiende aan loon,
geef ons Uw genadekroon,
de eeuwige vreugd van 's hemels stee.
Amen. Alleluja.

Evangelie
Joh. 14, 23-31
In die tijd sprak Jezus tot Zijn leerlingen: Zo iemand Mij bemint, zal hij Mijn woord onderhouden, en Mijn Vader zal hem beminnen, en Wij zullen tot hem komen en Ons verblijf bij hem nemen. Wie Mij niet bemint, onderhoudt Mijn woorden niet. En het woord, dat gij gehoord hebt, is niet van Mij, maar van Hem, Die Mij gezonden heeft, van de Vader. Ik heb u daarover gesproken, zolang Ik bij u was; maar de Helper, de Heilige Geest, Die de Vader zal zenden in Mijn Naam, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen, wat Ik u gezegd heb. Vrede laat Ik u achter; mijn vrede geef Ik u. Niet zoals de wereld geeft, geef Ik u. Laat uw hart niet ontsteld worden, noch vrezen. Gij hebt gehoord, dat Ik tot u gezegd heb: Ik ga wel heen, maar Ik kom weer tot u terug. Als gij Mij liefhad, zoudt gij veeleer blij zijn, dat Ik naar de Vader ga; want de Vader is groter dan Ik. En nu heb Ik het u gezegd, vóórdat het gebeurt, opdat gij, wanneer het gebeurt, zoudt geloven. Ik zal niet veel meer met u spreken, want de vorst dezer wereld is op komst. Wel heeft hij over Mij geen macht. Maar de wereld moet inzien, dat Ik de Vader bemin en zó doe, als de Vader Mij heeft opgedragen.

Preek

In het epistel van deze zondag wordt ons verhaald hoe de Heilige Geest over de leerlingen nederdaalde onder geruis als van een hevige windvlaag, en hoe vurige tongen zich vertoonden en zich neerzetten boven ieder van de aanwezigen. Wat oog en oor hier waarnamen was niet de Geest Zelf, maar slechts een begeleidend zinnebeeld van Zijn machtige en volstrekt bijzondere werking. Het was ook door God bedoeld als een middel om de aandacht van de mensen te trekken en zo van deze eerste, wonderbare uitstorting van de Heilige Geest een grootse manifestatie te maken die tot de stichting van de Kerk zou bijdragen.

De regen van vuur, dat verlicht zonder te branden, dat schijnt zonder te verteren; vlammende vlokken in de gedaante van tongen zetten zich neer op het hoofd van iedereen in het cenakel – zo wordt het geheim van dit feest vaak afgebeeld. En vuur is inderdaad een heel aangrijpend symbool. De Heilige Geest nam de vorm aan van een duif toen Hij bij de Jordaan verscheen. Vandaag verschijnt Hij als vuur.

Beminde gelovigen! In het geheim van de Heilige Drie-eenheid wordt aan God de Vader de schepping toegeschreven; aan God de Zoon de menswording en de verlossing van de mens door de kruisdood; aan God de Heilige Geest wordt in het bijzonder de liefde en de uitdeling van genade toegeschreven. Liefde is niet enkel zoetheid en tedere genegenheid; liefde brandt als vuur. Het vuur verlicht en verwarmt en plant zich onweerstaanbaar voort. Op de Pinksterdag nam de Heilige Geest de wereld in bezit en die moest branden van liefde met een vuur dat niet meer te blussen is. Waarom in de vorm van tongen? Want de goddelijke brand zal zich door middel van het woord uitbreiden. De apostelen moeten vooral de vertolkers van Jezus’ leer zijn. Zij zullen spreken van Gods Zoon, Die mens geworden is en verlosser van de wereld is. Zij zullen spreken van de Heilige Geest, Die de zielen vernieuwt, en van God de Vader, Die ons bemint en als kinderen aanneemt. En hun woord, bekrachtigt door de wondertekenen, zal bij velen gehoor vinden.

De komst, in majesteit en macht, van de Heilige Geest op het Pinksterfeest was geen losstaand gebeuren. De Heilige Geest staat de Kerk van Christus voortdurend bij, opdat zij altijd en in alles het verheven teken voor de volkeren zal zijn, het teken dat de mensen de goedheid en de liefde van God verkondigt.

De Heilige Geest is de Onzichtbare in de Kerk; Hij wordt in de harten van de gelovigen uitgestort. En al gaat deze zending in onze dagen niet meer met uiterlijk waarneembare tekenen gepaard, zij heeft nu even waarachtig plaats als in de eerste tijden van de Kerk. Zijn werking in onze harten is bij uitstek een geheim van het geloof, omdat onze zinnen hier geheel geen houvast vinden. De grote Onzichtbare is dus tegelijkertijd de machtig werkende, in wie zich bewerken laat. Wij kunnen Hem de Kunstenaar van de zielen noemen, Die kapt en houwt, vormt en hervormt. De mens is geen dood materiaal, maar een levend wezen met verstand en vrijheid, een persoon van wie persoonlijke medewerking wordt gevraagd. Die bestaat uit een overgave aan de liefde, in volle gehoorzaamheid.

Beminde gelovigen! Hoe danken wij Hem, deze grote Onzichtbare en Onbekende, aan Wie wij zelf alles te danken hebben? Sint Paulus vermaant ons: “Wilt Gods Heilige Geest niet bedroeven: gij zijt met Zijn zegel gewaarmerkt voor de dag der verlossing.” (Ef. 4, 30) Wij bedroeven de Heilige Geest doordat wij Zijn werk in ons, het werk van de heiliging, door de zonde verwoesten. Wij bedroeven Hem als wij ons niet door Hem laten leiden, maar door de geest van de wereld en door de boze geest. Wij bedroeven Hem door onwetendheid en ondankbaarheid voor Zijn werk in onze zielen. Nu is het tijd om dat alles te veranderen. Een praktisch besluit: ik zal het gebed tot de Heilige Geest, het gebed dat Hem afsmeekt en Hem dankt, opnieuw en heel bewust in mijn leven opnemen. Hij, Die in ons is en in ons wil blijven, moet ervaren dat ook wij in Hem zijn en willen blijven: met onze liefde, onze gedachten en ons streven naar groeiende heiligheid. Geen dag zonder ten minste een gebed tot de Heilige Geest. Amen.

---

Nieuwe Sint-Jozefaltaar gereed

In de meest rechterzijkapel van de kerk is inmiddels een geheel nieuw altaar gecreëerd met de altaarstukken die afkomstig zijn uit een Belgische kerk. Het altaar is toegewijd aan de heilige Jozef.

Door een weldoener is een nieuw Sint-Jozefbeeld toegezegd, dat in de nu nog lege nis boven het altaar geplaatst zal worden.

Met de altaarstukken uit België zal binnenkort nog een tweede altaar aan de epistelzijde van de kerk worden gerealiseerd, tussen het nieuwe Jozefaltaar en het hoofdaltaar. Daarmee hebben de lege kapellen hun oorspronkelijke functie teruggekregen. Nog deze zomer zullen - voor het eerst sinds enkele decennia - weer H.H. Missen aan de nieuwe altaren kunnen worden opgedragen.

---

Preek voor de zondag na Hemelvaartsdag

Epistel
1 Petr. 4, 7-11
Veelgeliefden, weest verstandig, en blijft waakzaam in het bidden. Maar vóór alles moet gij elkaar wederkerig een duurzame liefde toedragen; want de liefde bedekt een menigte van zonden. Weest gastvrij jegens elkander, zonder te klagen. Laat iedereen de genadegaven, zoals hij die heeft ontvangen, ook gebruiken tot elkanders nut, als goede beheerders van de veelsoortige genade van God. Als iemand spreekt, laat het dan zijn als het woord van God; als iemand een ambt uitoefent, laat hij dat doen als uit de kracht, die God verleent; opdat in alles eer gegeven worde aan God door Jezus Christus, onze Heer.

Evangelie
Joh. 15, 26-27 en 16, 1-4
In die tijd sprak Jezus tot Zijn leerlingen: Wanneer de Helper komt, Die Ik u zal zenden van de Vader, de Geest der waarheid, Die van de Vader voortkomt, dan zal Hij van Mij getuigen; en ook gij zult getuigen, omdat gij van het begin af met Mij zijt. Ik heb over deze dingen tot u gesproken, om te voorkomen, dat gij geërgerd wordt. Men zal u buiten de synagogen sluiten; het uur komt zelfs, dat iemand, die u het leven ontneemt, zal menen een dienst te bewijzen aan God. En zij zullen u dit aandoen, omdat zij noch de Vader kennen, noch Mij. Maar Ik heb u dit alles voorzegd, opdat gij, als het uur daarvan komt, u zult herinneren, dat Ik het u gezegd heb.

Preek
Christus heeft – vóór Zijn heengaan naar de Vader – aan de apostelen de komst van de Heilige Geest beloofd. Hij zou hun elke waarheid leren, Hij zou met hen en in hen zijn. Dit is de belofte die Christus aan Zijn apostelen geeft en daardoor ook aan de bisschoppen en priesters die hen opvolgen. Maar daarmee houdt de belofte van de komst van de Heilige Geest niet op, want de Heilige Geest zal ook de Kerk van Christus besturen en bewaren, en Hij zal ons allen leiding geven en bewaren. Juist in die mate waarin wij ons aan Hem overgeven, zal Hij ons heiligen. Wij zien dus dat de uitstorting van de Heilige Geest beloofd is aan de gehele Kerk van God, ook al is deze uitstorting verschillend naar stand en roeping.

Ligt daarin niet alles besloten wat wij nodig hebben? Toch is een hernieuwde uitstorting van de Heilige Geest in ons persoonlijk leven nodig om ons tot heiligheid te brengen. De Heilige Geest, Die de Kerk reeds heeft ontvangen en haar nu heiligt als toekomstige bruid van Christus, wordt vooral in het sacrament van het heilig Vormsel een tweede keer over de gelovige uitgestort om zijn persoonlijk leven te heiligen en hem daarmee meer en meer gelijkvormig te maken aan het heilig Lichaam van de Kerk.

Beminde gelovigen, het is geen toeval dat in de ordening van de openbaring van de Heilige Drie-eenheid de Heilige Geest volgt op de Zoon van God. Sint Thomas van Aquino schrijft hierover: “De zichtbare zending van de Heilige Geest ging niet uit naar de Vaders van het oude verbond, omdat de zichtbare zending van de Zoon aan die van de Heilige Geest vooraf moest gaan. Want de Heilige Geest openbaart de Zoon, zoals de Zoon de Vader openbaart.” De Geest daalde neer over Christus bij Zijn Doopsel in de Jordaan, om voor ons te verklaren dat Christus de macht heeft ons de genade mede te delen en ons geestelijk herboren te laten worden. Bij de gedaanteverandering op de berg Thabor kwam de Heilige Geest als een lichtende wolk om ons op de leer van Christus te wijzen.

Bij het Pinksterfeest daalt de Geest in tongen van vuur neer over de apostelen om ons te wijzen op hun macht als uitdelers van de sacramenten en als verkondigers van het Woord. De Vader zond het Woord zichtbaar en tastbaar in het vlees van Jezus Christus om oorzaak te zijn van onze heiliging. De Heilige Geest vertoont Zich om de zending van Christus bekend te maken, officieel te maken, en te doen aanvaarden. Wij moeten dus erkennen dat wij de Heilige Geest niet kunnen missen als wij Christus willen kennen en Zijn Wil willen volbrengen.

Wat op aarde gebeurde, onmiddellijk na de hemelvaart van Jezus, was de vervulling van Zijn laatste wens, namelijk dat de apostelen en Zijn heilige Moeder eensgezind bleven in het gebed om de Heilige Geest af te roepen. Zij zetten als het ware het gebed van Christus op aarde voort door de Heilige Geest. En zo verenigt tot op heden het gebed van de Kerk zich met het gebed van Christus in de hemel.

Beminde gelovigen, door de inwerking van de Heilige Geest verandert het aanzien van de aarde. Door Hem zullen wij allereerst zelf veranderen en de heiligheid van Christus ontvangen. Door middel van het gebed moeten wij ook meewerken aan het voortplanten van deze heiligheid. Bidden wij daarom om de groei en de bloei van de Kerk die het Godsrijk is hier op aarde. Amen.

---

Van de parochie-administrator: juni -- Heilig-Hartmaand

Beminde gelovigen,

Wij laten de mooie Mariamaand mei achter ons en gaan de junimaand in, de maand die is toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus. In deze maand van het Heilig Hart mag Patrick Kuis, een van de goede vrienden van ons apostolaat, door de genade Gods de heilige wijding tot het diaconaat ontvangen. U kent hem uit onze kerk, waar hij bij meerdere gelegenheden heeft geassisteerd als subdiaken in de heilige Mis. De laatste keer was tijdens de Hoogmis op 17 april jl. (Palmzondag).

Laten wij de eerwaarde heer Patrick Kuis verder blijven begeleiden met onze gebeden op zijn weg naar het heilig priesterschap. Later deze zomer kunt u hem feliciteren, wanneer hij ons als diaken komt bezoeken en ook zal preken.

Verder is het een vreugde u te kunnen meedelen dat wij altaren hebben gekregen voor de twee lege kapellen aan de epistelzijde van de kerk. Deze altaren zijn afkomstig uit België en zijn eind mei naar Amsterdam overgebracht. In de loop van deze zomer zullen hopelijk voor het eerst sinds enkele decennia weer H.H. Missen kunnen worden opgedragen in deze nu nog lege kapellen.

Mijn hartelijke dank aan allen die zich op vele wijzen inzetten voor ons apostolaat, onze kerk en ons, priesters.

Ik wens u een aangename zomertijd toe!

Met mijn priesterlijke zegen,

Pater M. Kromann Knudsen FSSP,
administrator Sint-Agnesparochie

---

Informatiebulletin voor de maand juni is verschenen

Het Informatiebulletin van onze kerk voor de maand juni is verschenen. Hierin aandacht voor de maand van het Heilig Hart, de diakenwijding van Patrick Kuis en het eerste lustrum van de priesterwijding van onze FSSP-paters.

Het bulletin is op deze site te vinden onder het tabblad 'Informatiebulletin juni'. Ook bestaat de mogelijkheid om het blad elke maand gratis per e-mail (klik hier) te ontvangen.

---

Boekpresentatie: De Jezuïeten, hun opkomst en hun ondergang - Robert Lemm

Onlangs verscheen van de hand van historicus en hispanist Robert Lemm - die wij ook kennen als voorzitter van de Sint-Nicolaasacademie - een nieuw boek, getiteld 'De Jezuïeten, hun opkomst en hun ondergang'. De heer Lemm presenteerde zijn boek op dinsdag 17 mei jl. in een Amstelveense boekhandel als volgt:

Er zijn over de jezuïeten al heel veel boeken geschreven. Het mijne zal niet het laatste zijn. Maar ieder boek draagt het merkteken van zijn maker. En die maker, in dit geval, is een Nederlandse hispanist en historicus. Tot zijn werk behoren een “Geschiedenis van Spanje” en een geestelijke biografie over de Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges die deel uitmaken van ongeveer twintig boeken plus zo’n vijftien vertalingen waarvan het merendeel naar eigen keuze en met een eigen inleiding. De toekenning van de Martinus Nijhoff Prijs in 1979 was in zoverre voorbarig dat verreweg het beste nog moest komen.

De Jezuïeten, hun opkomst en hun ondergang is nauw verweven met een thema dat als een rode draad loopt door de rest van mijn werk. De utopie. Het door Columbus ontdekte Amerika leek de droom te weerspiegelen van Europa in de tijd van de Renaissance. Thomas More is het bekendste voorbeeld. Van iets later is de “Korte geschiedenis van de vernietiging van de Indiën” van de dominicaner missionaris Bartolomé de las Casas. Zijn visie komt uitvoerig aan de orde in mijn boeken “Ochtend van Amerika” (1989) en “Eldorado” (1996). In De Jezuïeten doemt het thema van de utopie op in het vijfde en laatste hoofdstuk, getiteld Paracuaria. Paracuaria (Paraguay en omgeving) is de gerealiseerde utopie in de vorm van een communistische theocratie die heeft bestaan tussen plus minus 1610 en 1767, dus ongeveer honderdvijftig jaar. Dat hoofdstuk is wereldwijd bekend geworden door de in 1986 uitgebrachte film “The Mission”. En dat gebeurde precies op het moment dat de Maatschappij van Jezus voor de tweede keer door de Kerk werd opgeheven – of liever, in een hoek gezet – door paus Johannes Paulus II. De reden was dat de jezuïeten te ver waren doorgeschoten in de zogeheten bevrijdingstheologie en waren gaan samenwerken met de revolutionairen in Latijns Amerika. De paus wilde zijn vaderland Polen van het communisme verlossen en vond de bevrijdingstheologie te communistisch. “The Mission” was een eerbetoon aan Paracuaria vanuit het gezichtspunt van de bevrijdingstheologie. Zoals de Zuidamerikaanse utopie onderging aan de vooravond van de Franse Revolutie, zo ging de katholieke bevrijdingstheologie sinds de jaren zestig – uitvloeisel van het Tweede Vaticaans Concilie – ten onder aan de vooravond van de val van de Berlijnse Muur, precies tweehonderd jaar later.

Mijn boek De Jezuïeten is geen archeologie, maar een betoog. Het wil laten zien hoe de Maatschappij of Sociëteit van Jezus – gesticht door de Spaanse ridder Ignatius van Loyola – is beoordeeld door hekelaars en voorvechters. Inbegrepen zijn een autobiografische schets van de stichter, een samenvatting van zijn “Geestelijke Oefeningen” en een selectie uit zijn Brieven.

Welke krachten zaten achter de opheffing van de jezuïeten in 1773? Die vraag staat centraal. Het antwoord luidt: de “verlichte” ministers van de katholieke monarchieën, de loges, de jansenisten, de handelscompagnieën en binnenkerkelijke critici (dominicanen, franciscanen). Samengevat kunnen we ook zeggen dat er omstreeks 1750 grote veranderingen plaatsvonden. De triomf van de Encyclopedie liep parallel met de ondermijning van de Kerk door de filosofen, en van die Kerk vormden de jezuïeten de voorhoede op politiek, sociaal, wetenschappelijk en kunstzinnig gebied. Jezuïeten waren biechtvaders van koningen en zij beheersten het onderwijs van hoog tot laag. Ze waren ook, hoe paradoxaal dat ook klinkt, de voorlopers van de Verlichting door hun rationalisme, hun proefondervindelijk onderzoek en zelfs hun deïsme en links met de Vrijmetselarij. Ze hebben mede het ei gelegd dat door hun vijanden is uitgebroed, en na hun liquidatie namen ze revanche op de Monarchie door hun aandeel in de Franse Revolutie. Onder de vooraanstaande revolutionairen waren leerlingen van jezuïeten, terwijl de jezuïeten zelf toen al meer dan tien jaar ondergedoken leefden.

Na de val van Napoleon begon het proces dat zou leiden tot hun tweede oprichting vanaf 1820. In de negentiende eeuw namen ze een uiterst conservatieve houding aan. De jezuïeten betoonden zich ultramontaans, de Kerk boven de Staat stellend. Ze schaarden zich aan de zijde van de Heilige Alliantie, die terugwilde naar het ancien régime. Ze keerden zich fel tegen het liberalisme, het idee van scheiding van kerk en staat, de vrije meningsuiting en de democratie. Een eeuw later veranderden ze geleidelijk in linkse voorhoede van de Kerk van Rome. Een van hun voorlopers hierin was de paleontoloog Teilhard de Chardin wiens werk over voornamelijk de geestelijke evolutie van het mensenras populair werd in kringen van het nieuwetijdsdenken, maar dat door de Kerk zou worden veroordeeld. In en na het Tweede Vaticaans Concilie van de jaren zestig werden de jezuïeten, zoals gezegd, de uitdragers van de bevrijdingstheologie met katholiek Latijns Amerika als voornaamste uitvalsbasis. Na hun tweede ondergang namen ze in de jaren tachtig en negentig tot in onze dagen hun toevlucht tot zen-boeddhisme, spiritualiteit, therapie en cursussen voor randkerkelijke groepen, terwijl ze op de achtergrond hun dienst verlenen aan de interreligieuze dialoog.

Kan het koninkrijk van Christus op aarde van de grond komen zonder geweld of dwang? Om die vraag gaat het. In onze tijd keurt de Kerk dwang af, maar voor Ignatius en de generaties na hem lag het anders. De Spanjaarden plantten overal het Kruis met behulp van het Zwaard. Dat stuitte toen al op verzet van Bartolomé de las Casas – die een held werd, zijns desondanks, voor de vijanden van Spanje (de Nederlanden bijvoorbeeld), voor de filosofen, de socialisten en de aanhangers van de mensenrechten. Men vergeet vaak dat Las Casas met zijn kritiek invloed kreeg op de Spaanse overheid. Men vergeet ook dat het idee van Las Casas – de verbreiding van het Evangelie zonder militair vertoon – onhaalbaar bleek. De Spaanse missionering in Amerika heeft dat bewezen. Ignatius was geen tegenstander van gewapende actie. De orde die hij stichtte heette een leger met een generaal aan het hoofd. In Europa schrok dat leger er niet voor terug om ketters en scheurmakers met alle middelen te bestrijden, met inbegrip van het vermoorden van vorsten die van Rome waren afgevallen. Tegelijkertijd waren diezelfde jezuïeten ook pioniers op het gebied van de afschaffing van de slavernij, het eerlijk delen van goederen en welvaart en het de kop indrukken van iedere vorm van racisme.

Is het paradijs herstelbaar? Of zelfs aanvaardbaar? In 1933 verscheen de roman “Lost Horizon” van James Hilton, die een paar jaar later zou worden verfilmd. Het verhaal gaat over een vliegtuig dat verongelukt in de Himalaya. De passagiers overleven in de sneeuw en worden gered door een voorbijtrekkende karavaan. Die brengt hen naar een verborgen rijkje dat Shangri-La heet. Het is gesticht door jezuïeten na hun verbanning uit katholiek Europa in 1773. De bewoners leven, in de ogen van de verongelukte passagiers, in het paradijs. Er is geen honger, de natuur oogt lieflijk en de mensen leiden er een zorgeloos leven, ondergedompeld in zinvolle bezigheden en vrij van winstbejag. De leider van het paradijs is een monnik van Franse afkomst, een jezuïet die zijn christendom beleeft op de manier van een boeddhist. Shangri-La is een rijkje van orde en rust en vrede, en het kan bestaan omdat het afgesloten is van de buitenwereld, zoals eens Paracuaria.

De geredde passagiers kunnen hun ogen niet geloven en genieten met volle teugen van het onbedorven leven. Maar na een tijdje beginnen ze zich te vervelen. Ze verlangen terug naar de werkelijke wereld, de kranten, de casino’s, de bordelen. Een van hen neemt een paradijsvrouw mee bij het beklimmen van de bergen naar de uitgang. Bij het verlaten van Shangri-La herkrijgt die vrouw, een meisje van achttien, haar ware leeftijd. Ze blijkt al die tijd tachtig te zijn geweest. Moraal van het verhaal: de mens is het paradijs niet waard. Als hij er zou blijven, zou hij het verpesten. Hij vlucht omdat het kwade, valse en lelijke een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem uitoefent. Ziedaar de tragiek van de mens. De jezuïeten hebben geprobeerd een stukje koninkrijk van Christus op deze aarde te stichten, maar het lag in de loop der dingen dat het maar tijdelijk kon zijn.

Robert Lemm - De Jezuïeten, hun opkomst en hun ondergang
Uitgeverij: Aspekt B.V.
ISBN: 9789059111394
Prijs: EUR 19,95

---

Preek voor het hoogfeest van de Hemelvaart van onze Heer Jezus Christus

Epistel
Hand. 1, 1-11
Mijn eerste boek heb ik geschreven, Theophilus, over al hetgeen Jezus heeft gedaan en geleerd van het begin af tot op de dag, dat Hij werd opgenomen, na door de Heilige Geest Zijn bevelen te hebben gegeven aan de apostelen, die Hij had uitgekozen. Aan hen ook heeft Hij na Zijn lijden door vele bewijzen getoond, dat Hij weer leefde, doordat Hij gedurende veertig dagen aan hen verscheen, en dan sprak over het rijk Gods. En terwijl Hij eens met hen maaltijd hield, beval Hij hen niet weg te gaan van Jeruzalem, maar de belofte van de Vader af te wachten, waarover gij - zo zei Hij - Mij hebt horen spreken; want Johannes doopte wel met water, maar gij zult gedoopt worden met Heilige Geest binnen enkele dagen. Daarom stelden de aanwezigen Hem de vraag: Heer, is dat de tijd, waarop Gij voor Israël het koninkrijk zult herstellen? Maar Hij gaf hun ten antwoord: Het komt u niet toe tijd en uur te kennen, die de Vader in Zijn macht heeft vastgesteld; maar gij zult kracht ontvangen van de Heilige Geest, Die over u zal komen, en gij zult Mij tot getuigen zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en in Samaria, ja tot aan het einde der aarde. En toen Hij dit gezegd had, werd Hij voor hun ogen opgeheven, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. En terwijl zij Hem nog ten hemel nastaarden, stonden er opeens twee mannen bij hen in witte klederen; en deze zeiden: Mannen van Galilea, wat staat gij toch naar de hemel op te zien? Deze Jezus, Die van u ten hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem hebt zien opstijgen ten hemel.

Evangelie
Mc. 16, 14-20
In die tijd verscheen Jezus aan de elf leerlingen, terwijl zij aan tafel waren. En Hij berispte hen over hun ongelovigheid en verstoktheid van hart, omdat zij geen geloof geschonken hadden aan hen, die Hem na Zijn verrijzenis gezien hadden. Ook sprak Hij nog tot hen: Gaat uit over de gehele wereld, en verkondigt het Evangelie aan alle schepselen. Wie gelooft en zich laat dopen, zal zalig worden; maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden. En de volgende wondertekenen zullen hen, die geloven, vergezellen: In Mijn Naam zullen zij duivels uitdrijven, vreemde talen zullen zij spreken, slangen zullen zij opnemen; en al drinken zij dodelijk gif, het zal hun niet schaden; zieken zullen zij de handen opleggen en deze zullen genezen. Na aldus tot hen gesproken te hebben, is de Heer Jezus ten hemel opgenomen en zetelt Hij aan de rechterhand van God. Zij nu gingen uit en predikten overal, terwijl de Heer meewerkte en de prediking bekrachtigde door de wonderen, die er mee gepaard gingen.

Preek
Christus is ten hemel gevaren. Zijn zichtbare Gestalte hier op aarde is aan onze ogen onttrokken. Toch is Hij blijvend bij ons onder de gedaanten van het Allerheiligste Sacrament des Altaars, totdat Hij wederkomt.

Zijn hemelvaart betekent voor ons de weg die ook wij moeten gaan. Wij hebben immers hier op aarde geen vaste woonplaats, maar zoeken die in de toekomst in het hemelse Vaderland. Dat is onze enige hoop. Deze hoop op het hemelse Vaderland is de wijsheid die wij mogen leren uit de hemelvaart van de Heer.

Waar deze hoop en het geloof dat Christus het hemelse Vaderland voor ons toegankelijk heeft gemaakt niet leven, daar ontgaat ons de zin van het menselijk leven. Want de vormgeving van ons leven op aarde staat in nauw verband met de hoop op onze eeuwige bestemming. Het een veronderstelt het ander. Daarom is echt christelijk leven een leven in afwachting, in hoop en in vertrouwen op die nieuwe hemel en aarde.

De fout van velen, ook binnen de Kerk, is dat wij het leven op aarde te veel hebben losgemaakt van het leven hierboven. Zij zien uitsluitend nog het hier en nu, volledig los van het later. Daardoor wordt het leven in onze huidige maatschappij een doel op zichzelf, en verliezen de kostbare redding door Jezus en de heilseconomie hun zin. Dat wij hier slechts reizigers zijn, lijkt in vergetelheid te zijn geraakt.

De heilige Paulus vermaande reeds de gelovigen zich te beschouwen als reizigers en pelgrims. Wij zijn op weg naar onze eigenlijke gestalte, naar ons eigenlijk geluk. Wij zijn op weg naar niets minder dan de vergoddelijking in Christus, Die voor ons de hemel geopend heeft. Amen.

---