Bij gelegenheid van Sacramentsdag een gedicht over het Allerheiligste Sacrament door Diego de Murillo OFM, die leefde van 1555 tot 1616, waarin het geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid op bijzondere wijze wordt uitgedrukt:
Het is gebruik, dat als een minnaar gaat
van zijn beminde heen, hij tot een teken
haar ’t allerkostelijkste kleinood laat
om, ook al is hij weg, van hem te spreken.
En wat in menselijke min bestaat,
is, nu God heengaat, ook Zijn doen gebleken:
Zijn eigen Lichaam, in verholen staat
laat Hij, heel in elk deel, ook als wij ’t breken.
Zo gij naar wond’ren zoekt, hier moet gij zijn!
Het scherpst, het diepst verstand wordt stom en klein
en staart verslagen op dit onverklaarde:
een God, Die in Zijn liefde dit uitvond,
dat Hij, te groot voor hemelen en aarde,
Zich laat omsluiten door een mensenmond!
