Beminde gelovigen,
Over de buitengewone bisschoppensynode over het gezin die in de maand oktober in Rome plaatsvond is in de media veel gezegd en geschreven. Het meeste hiervan getuigt van een seculiere kijk op de doctrinale leer en is dan ook negatief over de onveranderlijke leer van de Kerk. Er zijn echter ook sterke krachten binnen de Kerk die het duidelijke Woord van Christus en de leerstellingen van het Magisterium niet meer helder (durven) uitleggen. De problemen op deze synode zijn reeds in 1981 opgehelderd en beantwoord door de heilige paus Johannes Paulus II in de apostolische exhortatie ‘Familiaris consortio’. Deze wordt door de vernieuwingsgezinden niet gezien en gevolgd.
Kardinaal Raymond Burke, nu nog prefect van de Apostolische Signatuur, heeft de schade die deze synode heeft veroorzaakt door nalatigheid en bewuste verduistering van de katholieke leer onherstelbaar genoemd en hij meent dat de verantwoordelijkheid hiervoor voor een deel ook bij de huidige Paus ligt.
Mgr Charles Chaput, aartsbisschop van Philadelphia, beschrijft het slotdocument van de synode als ‘verwarrend’ en ‘niet coherent met de volledige kerkelijke leer’. Verder sprak hij de volgende fundamentele woorden: “Niemand van ons is op basis van zijn eigen voorwaarden welkom geheten in de Kerk. We worden verwelkomd op de voorwaarden van Christus. Dat is wat het betekent om christen te zijn: Jezelf onderwerpen aan Christus en Zijn leer. Het komt ons niet toe om zelf een gebouw van eigen opvattingen en spiritualiteit op te bouwen.”
Laten wij in deze tijd van Allerheiligen en Allerzielen de zegevierende Kerk in de hemel om bijstand smeken voor de strijdende Kerk op aarde, en wij kunnen de lijdende Kerk in het vagevuur bijstaan met aflaten voor de bevrijding van vele zielen die – wanneer zij in de hemel komen – hun dankbaarheid zullen tonen door hun gebed voor ons, hier beneden.
Met mijn priesterlijke zegen,
Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor