Om het gelaat van de Vader terug te brengen naar de mens, moest Jezus niet alleen het gelaat van de mens aannemen, maar ook het 'gelaat' van de zonde op Zich nemen: "God heeft Hem Die de zonde niet kende, voor ons een gemaakt met de zonde, zodat wij door Hem rechtvaardig voor God konden worden" (2 Kor. 5, 21).
Nooit zullen we de ondoorgrondelijke diepte van dit mysterie kunnen peilen. De gruwelijke scherpte van deze paradox komt tot uiting in die smartelijke kreet van schijnbare wanhoop, wanneer Jezus op het kruis uitroept: "Eloi, Eloi, lama sabachtani?". Dat betekent: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" (Mc. 15, 34). Kan men zich een gruwelijker kwelling, een diepere duisternis voorstellen?
H. Johannes Paulus II