Beminde gelovigen,
Twee waarheden uit de geloofsschat van de Kerk worden ons in deze maand november voorgehouden, die wij nooit uit ons bewustzijn zouden mogen verliezen, namelijk de zegevierende Kerk in de hemel die wij op Allerheiligen vieren, en de lijdende Kerk in het vagevuur die wij op Allerzielen gedenken. De zegevierende Kerk vormt het doel van de twee daaraan voorafgaande en tijdelijke gedeelten van de Kerk. Dat zijn de strijdende Kerk op deze aarde, waartoe wij nu behoren en waardoor wij hopen eens, gesteund door de sacramenten en de prediking van de Kerk, in Gods vriendschap te sterven, en de lijdende Kerk in het vagevuur, waar zich de zielen bevinden van de overleden gelovigen die nog niet volledig hun schuld op deze aarde hebben uitgeboet, maar toch in staat van genade zijn heengegaan.
Deze drie, de zegevierende, de strijdende en de lijdende Kerk, zijn één-en-dezelfde Kerk, omdat zij hetzelfde Hoofd bezitten, namelijk Jezus Christus. Deze drie maken deel uit van hetzelfde mystieke Lichaam, doordat wij door hetzelfde doopsel zijn ingelijfd in en door Christus.
Op het einde der tijden zullen de strijdende en de lijdende Kerk niet meer in hun voorlopige toestand bestaan, maar aankomen tot de zegevierende staat van de Kerk, dus tot de volheid van haar bestaan, wanneer ook de lichamen zullen verrijzen. Dan zal de bruiloft van het Lam worden gevierd, zoals Johannes beschrijft in zijn openbaring.
Allerheiligen en Allerzielen herinneren ons dus aan de toekomstige gebeurtenissen die al werkelijkheid zijn geworden voor degenen die ons vooruit zijn gegaan in het geloof en verenigd door de genade. Concreet betekent dit dat wij heiligen moeten worden en dat wij voor de zielen in het vagevuur aflaten moeten verdienen om hun lijden te bekorten.
Met mijn priesterlijke zegen,
Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor
