 |
| Vandaag werd de preek gehouden door Zijne Hoogwaardige Excellentie mgr dr J.W.M. Hendriks, bisschop-coadjutor van het bisdom Haarlem-Amsterdam. |
Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini.
Een stem die roept in de woestijn, bereid de weg des Heren!
Een geestelijke voorbereiding
Het Kerstfeest staat voor de deur en het is vandaag de grote voorloper des Heren, de heilige Johannes de Doper, die ons in het evangelie oproept om ons daarop voor te bereiden: "Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht". Het is duidelijk dat het hier niet letterlijk erom gaat een weg te effenen, het gaat hier om een geestelijke voorbereiding, maar het beeld dat de Doper hierbij gebruikt is dat van een koning of heer die een bepaalde weg aflegt om zijn doel te bereiken en wordt vooraf gegaan door dienaren, die ervoor zorgen dat de weg wordt ontdaan van rotsblokken en stenen en dat de gaten in de weg worden gedicht, zodat het rijtuig van de koning zonder problemen door kan rijden.
Welke hobbels en kuilen?
Dat is het beeld, maar de werkelijkheid waar dit beeld op doelt, is onze geestelijke voorbereiding op de komst van onze Heer en Heiland, Jezus Christus: Welke hobbels en kuilen zijn er te vinden op de weg naar ons hart? Welke zonden, welke weerstand, welk ongeloof, welk gebrek aan vertrouwen en overgave versperren de toegang, verhinderen dat de genade zijn werk in ons doet?
Gewetensonderzoek en biecht
De oproep van Johannes de Doper "Bereid de weg des Heren" weerklinkt dus vandaag om ons uit te nodigen schoon schip te maken, te komen tot een gewetensonderzoek en tot het sacrament van de biecht. We gaan het kerstfeest vieren, de geboorte van onze Heer in God Die onder ons verscheen als een kind in de kribbe.
Eenvoudig
Dat de allerhoogste, almachtige God tot ons is gekomen als een weerloos Kind, in armelijke omstandigheden, dus in uiterste nederigheid, moet voor ons allen een teken zijn dat ieder die de weg van Jezus Christus wil gaan, een pad van nederigheid en eenvoud moet kiezen. Alleen wie eenvoudig en in zekere zin gering denkt over zichzelf, wie nederig probeert zich te binnen te brengen waar hij of zij niet heeft beantwoord aan die oproep om geloof, hoop en liefde te verspreiden, zuiver en trouw te zijn aan Gods geboden, zal de weg van de Heer kunnen gaan, die de weg van het Kind van Bethlehem, de weg van de eenvoud is. Schaamte of trots moeten ons niet weerhouden om eerlijk onze zonden te belijden. Wat is het voor mensen toch vaak moeilijk om vergeving te vragen aan God of hun naaste! Wat is het moeilijk om te buigen! En toch: alleen wie kan buigen en zijn fouten probeert te herstellen - zo als dat kan - die kan het Kind in de kribbe in zijn armen sluiten en in zijn hart.
Wat zal hij ervan denken?
Soms weerhoudt die schaamte mensen ervan eerlijk te zijn in de biecht. Ze denken dan misschien: wat moet de priester er wel niet van denken als ik dit of dat belijd? Maar u kunt gerust zijn: er is waarschijnlijk niemand die zo goed weet en begrijpt wat er zich afspeelt in de levens van mensen als juist een biechtvader.
Aan God beleden
Bedenk ook altijd dat u niet spreekt tot deze priester, maar dat u uw zonden belijdt aan God. Hij is het voor we een schone schijn proberen op te houden als we in de biecht niet eerlijk zijn of ons mooier voordoen dan we zijn. Die God is barmhartig en liefdevol en Zijn genade zal ons beter kunnen helpen naarmate we zelf die schaduwkanten van ons leven onder ogen durven zien.
Biechtvader
"Er zal in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die zich bekeert, dan over negen-en-negentig rechtvaardigen die geen bekering nodig hebben"(Lc. 15,7). Die vreugde geldt heel in het bijzonder voor de biechtvader. Het is een van de grootste vreugden voor een priester als hij de absolutie mag geven aan iemand die met oprecht berouw terugkeert van een weg vol rotsblokken en stenen, vol hobbels en kuilen. Want niet voor niets wordt de priester die biecht hoort 'biechtvader'genoemd. Hij is als die vader uit de parabel van de verloren zoon die op de uitkijk staat en vol vreugde is als hij zijn weggelopen zoon in de verte ziet aankomen. Hij gaat hem tegemoet en sluit hem in zijn armen.
Welkom!
Dat is de zending van de priester die biechtvader is: als een geestelijke vader vol bovennatuurlijke liefde dat kind van God ontvangen dat misschien heel ver weg was gegaan, maar terug wil komen, het goed wil maken met God en de naaste.
Dit was het wat de priesters leerden: Wees een leeuw op de preekstoel, maar wees een lam in de biechtstoel!
Dus: ga met vertrouwen naar dit sacrament, ga met berouw, met een verlangen naar herstel, naar eenvoud, wees nederig en eerlijk:
“Bereid de weg des Heren!”
Bron: Arsacal
