Ik ben gekomen om de wet tot vervulling te brengen

Jezus Christus, eeuwig Hogepriester

Christus is voor ons een barmhartige hogepriester geworden, en wel op de volgende manier: de wet die door de engelen aan de Israëlieten afgekondigd werd, beval de mensen die voor de verleiding bezweken en zonde bedreven, te straffen, en dit onverwijld. Hiervan wordt ook getuigenis afgelegd in de Hebreeënbrief, waar staat: "Wie zich niet stoort aan de wet van Mozes, wordt op het getuigenis van twee of drie personen onverbiddelijk ter dood gebracht" (Hebr. 10, 28).

Christus is echter de barmhartige hogepriester geworden. Hij heeft immers van de bewoners van deze wereld geen vergelding voor hun zonden geëist. Hij heeft juist allen door genade en barmhartigheid gerechtvaardigd. En bovendien heeft Hij van hen aanbidders in de Geest gemaakt, na ons de waarheid - dat wil zeggen: de ware manier om goed te leven - op schitterende en heldere manier voor ogen gesteld te hebben. Hij legt hiervan duidelijk getuigenis af in de boodschap van de evangeliën. Zonder de geboden van Mozes af te keuren of aan de oude voorspellingen afbreuk te doen, heeft Hij de waarheid getoond. Hij heeft de schaduw die over de wet lag, verwijderd en Hij verandert de voorafbeeldingen in de ware eredienst aan de Vader. Hij zei dan ook duidelijk: "Denkt niet dat Ik gekomen ben om Wet en Profeten op te heffen. Ik zeg u: eerder nog zullen hemel en aarde vergaan, dan dat één jota of haaltje vergaat uit de Wet, voordat alles geschied is" (Mt. 5, 17-18). De voorafbeeldingen zet Hij om in de waarheid zonder ze te vernietigen. Meer nog, Hij legt de laatste hand eraan, zoals kunstenaars dat ook doen die bedreven zijn in het schilderen: wanneer zij met kleurschakeringen werken bij eerdere schetsen, dan vernietigen zij het voorafgaande niet, maar zij halen de kleuren juist duidelijker naar voren. Iets dergelijks heeft Christus ook gedaan, toen Hij de ruwe schetsen van de voorafbeeldingen verfijnde tot de waarheid.

Israël heeft echter het mysterie niet verstaan, hoewel niet alleen de wet, maar ook de profeten dit op allerlei manieren voorspeld hadden. En door hoevele, ja ontelbare werken probeert Christus Zelf, ons aller Heiland, ons tot het inzicht te brengen dat Hij God is en blijft, ook al is Hij door goddelijke beschikking ter wille van ons als mens verschenen. Daarom bracht Hij werken tot stand die niet alleen onze menselijke maat te boven gaan, maar verrichtte Hij ook wonderen die alleen God kan doen. Zo wekte Hij doden op uit hun graven en gaf Hij, als Schepper, de blinden het licht in hun ogen. Hij voer met gezag uit tegen onreine geesten en met één wenk bevrijdde Hij de melaatsen uit hun lijden. Bovendien bracht Hij ook nog vele andere vermeldenswaardige en wonderbaarlijke dingen tot stand. Hij zei immers ook: "Als Ik de werken van Mijn Vader niet doe, behoeft gij Mij niet te geloven, maar zo Ik ze wel doe, gelooft dan die werken, als ge Mij niet wilt geloven" (Joh. 10, 37-38).

Uit een Paaspreek van de heilige Cyrillus, bisschop van Alexandrië († 444)

Vastentijd

Laat ons naar heilig, oud gebruik
weer vieren deze vastentijd,
die in zijn kringloop, welbekend,
van veertig dagen, ons omsluit.

Wet en profeten zijn hierin
vanouds als voorbeeld voorgegaan,
tot Christus hem geheiligd heeft,
de Vorst, Die alle tijden schiep.

Laat ons nu sober zijn in spijs,
in drank, in 't spreken en in rust.
Laat ons nu waken voor de Heer,
volhardend bidden, dag en nacht.

Laat ons vermijden al wat schaadt,
wat onze geest te gronde richt,
zodat wij wijken nimmermeer
voor de tiran die ons belaagt.

Verhoor ons, nooit volprezen God,
drievoudig, één en onverdeeld,
geef, dat ons rijk aan vruchten wordt
de heilige tijd, die Gij ons geeft.

Vastenactie 2019

Ook dit jaar wordt de Vastenactie in onze parochie gehouden voor Christian Solidarity International, een hulporganisatie die zich onder andere vanuit München (Duitsland) inzet voor de heropbouw van christelijke gemeenschappen in de door islamitische terreur verwoeste oude apostolische kerken in het Midden-Oosten. De Duitse tak van deze organisatie staat onder leiding van pater Peter Fuchs FSSP.

U kunt uw bijdrage storten op bankrekening

NL48 ABNA 0589 9700 89

ten name van parochie H. Jozef te Amsterdam, onder vermelding van 'Vastenactie 2019', of deponeren in de speciale ronde bus achter in de kerk. Bij voorbaat hartelijk dank!

De wet werd gegeven door Mozes, de genade en de Waarheid kwamen door Jezus Christus

De Heer openbaart Zijn heerlijkheid ten overstaan van uitverkoren getuigen. Hij verheerlijks Zijn lichamelijke gestalte, die Hij met andere gemeen heeft, met zulk een glans dat Zijn gelaat lijkt op de schittering van de zon en Zijn kleed op de witheid van sneeuw. Bij deze gedaanteverandering ging het voornamelijk hierom dat de ergernis van het kruis uit het hart van de leerlingen zou worden weggenomen, en dat de vernedering van Christus' vrijwillig lijden hen niet in hun geloof zou schokken, wanneer hun de voortreffelijkheid van Zijn verborgen waardigheid was geopenbaard.

Maar niet minder was de zorg van God om aan de hoop van de heilige Kerk een grondslag te geven, zoadat het hele lichaam van Christus zou beseffen welke verandering het te wachten stond, en de ledematen de zekerheid zouden krijgen, eens te delen in de glorie waarvan het hoofd nu reeds straalde. Hierop had de Heer gedoeld, toen Hij over de heerlijkheid van Zijn komst sprak: "Dan zullen de rechtvaardigen in het koninkrijk van hun Vader schitteren als de zon" (Mt. 13, 43). Ook de heilige apostel Paulus getuigt hiervan met de woorden: "Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat" (Rom. 8, 18), en "Gij zijt gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven, en wanneer Hij verschijnt, zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid" (Kol. 3, 3-4).

Om de apostelen te bevestigen en om hun kennis volledig te maken, werd aan dit wonder nog een andere les toegevoegd. Want Mozes en Elia - dat wil zeggen: de wet en de profeten - verschenen en spraken met de Heer. Aldus werd in het samenzijn van deze vijf mannen ten volle vervuld wat er geschreven staat: "Een verklaring van twee of drie getuigen is rechtsgeldig" (Deut. 19, 15). Wat is er betrouwbaarder, wat is er zekerder dan het Woord, waarvan de verheerlijking gepaard gaat met de samenklank van de bazuinen van het Oude en Nieuwe Testament en met de overeenstemming van de oude getuigenissen en de leer van het Evangelie? De geschriften van beide verbonden bevestigen elkaar: Hij Die eens op geheimvolle wijze onder tekenen was aangekondigd, wordt nu duidelijk zichtbaar door de luister van deze verkondiging. Want, zoals de heilige Johannes zegt: "Werd de wet door Mozes gegeven, de genade en de Waarheid kwamen door Jezus Christus" (Joh. 1, 27). In Hem is zowel de belofte van de profetische voorafbeeldingen als de betekenis van de wettelijke voorschriften vervuld, omdat Hij door Zijn tegenwoordigheid de waarheid der profetieën leert en door de genade het onderhouden van de geboden mogelijk maakt.

Moge het geloof van allen dan ook bevestigd worden in overeenstemming met de verkondiging van het heilig Evangelie; laat niemand zich schamen voor het kruis van Christus, waardoor de wereld verlost is. Daarom mag ook niemand vrezen te lijden voor de gerechtigheid, noch twijfelen aan de vervulling van de beloften, want door te zwoegen bereikt men de rust en door te sterven gaat men over tot het leven. Omdat Christus heel de zwakheid van ons, kleine mensen, op Zich genomen heeft, kunnen wij in Hem overwinnen wat Hij overwonnen heeft, als wij Hem maar blijven belijden en beminnen. Want of het nu gaat om het onderhouden van de geboden dan wel om het verduren van wederwaardigheden, steeds moet ons in de oren klinken de stem van de Vader Die eens heeft gezegd: "Dit is Mijn Zoon, de Welbeminde, in Wie Ik Mijn behagen heb gesteld; luistert naar Hem" (Mt. 17, 5).

Uit een preek van de heilige paus Leo de Grote († 461)

Het gebed klopt aan, het vasten verkrijgt en de barmhartigheid ontvangt

Drie dingen zijn er, drie dingen waardoor ons geloof sterk staat, onze toewijding standvastig is en onze deugd blijvend, namelijk gebed, vasten en barmhartigheid. Door te bidden kloppen wij aan, door te vasten verkrijgen wij, door barmhartigheid ontvangen wij. Gebed, vasten en barmhartigheid: deze drie zijn één, zij geven elkaar het leven. Immers, de ziel van het gebed wordt gevormd door het vasten en het vasten leeft pas echt als wij barmhartigheid betonen. Laat niemand deze drie uit elkaar trekken, want zij willen niet gescheiden worden. Wie er van de drie slechts één bezit, of ze niet tegelijk beoefent, bezit niets. Dus, wie bidt, moet vasten, en wie vast, moet barmhartig zijn. Wie wil dat zijn gebed verhoord wordt, moet ook zelf luisteren naar een verzoek. Hij vindt gehoor bij God, als hij zijn eigen oor niet sluit voor een smeekbede.

De mens die vast, moet begrijpen wat vasten is. Hij moet voelen wat honger lijden is, als hij wil dat God zijn honger aanvoelt. Hij moet barmhartigheid tonen, als hij op barmhartigheid hoopt. Wie goedheid wil ervaren, moet goed doen. Wie verlangt dat men geeft, moet zelf geven. Wie voor zichzelf vraagt wat hij een ander ontzegt, vraagt op de verkeerde manier. Voor ons als mens moet dit de norm van onze barmhartigheid zijn: je ondervindt barmhartigheid zoals je wilt, zoveel als je wilt en zo vlug als je wilt, maar heb dan medelijden met anderen, ook zo, evenveel, even vlug.

Gebed, barmhartigheid en vasten moeten dus onze ene bescherming zijn bij God, onze ene voorspraak, onze ene drievormige gebed. Wat wij door misprijzen hebben verloren, moeten wij door vasten herwinnen. Ons leven moeten wij offeren door te vasten, want er is niets beters dat wij God kunnen aanbieden. Dit bewijst het woord van de psalmist: "Wat ik offer, God, is mijn boetvaardigheid, een vermorzeld en vernederd hart wijst Gij niet af." (Ps. 50, 19) Offer dus je leven aan God, bied je vasten aan als een zuiver en heilig offer, een levend offer dat van jou blijft en aan God gegeven wordt. Wie dit niet aan God schenkt, is niet te verontschuldigen, want ieder bezit zichzelf om weg te schenken.

Maar om jouw gaven aanvaardbaar te maken is barmhartigheid onmisbaar. Want vasten brengt geen vrucht, als de akker niet besproeid wordt met barmhartigheid. Het vasten kwijnt weg, als de barmhartigheid opdroogt. Wat de regen is voor het land, dat is de barmhartigheid voor het vasten. Iemand die vast, kan wel zijn gezindheid verzorgen, zijn vlees zuiveren, ondeugden uitroeien en deugden zaaien, maar als hij de barmhartigheid niet laat stromen, oogst hij geen vrucht.

Als jij vast en jouw barmhartigheid vast ook, dan lijdt jouw akker honger. Maar als je vast en uit barmhartigheid rondstrooit, dan vult zich daarmee jouw schuur in overvloed. Lijd daarom geen verlies door te bewaren, maar verzamel door te geven. Geef aan een arme en geef zo aan jezelf. Alleen wat je aan een ander laat, zul je zelf bezitten.

"Bidden is iets goeds, als het gepaard gaat met vasten en liefdadigheid. Want de aalmoes reinigt van de zonde. Wie liefdadigheid beoefent, zal het leven bezitten in overvloed." (Tobit 12, 8-9)

Uit een preek van de heilige Petrus Chrysologus, bisschop van Ravenna († ca. 450)

Programma Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 16 maart 2019

Op zaterdag 16 maart om 11.00 uur houdt Machteld Allan, historica en arabiste, een lezing voor de Sint-Nicolaasacademie in de grote zaal van de pastorie over salafisme en orthodoxie. Machteld Allan doceert rechtsfilosofie aan de Universiteit van Leiden. Haar proefschrift behandelt de islamitische staatinrichting.

Voorafgaand aan de lezing is er om 10.00 uur een gelezen heilige Mis in de kerk.

Zie: De website van de academie.

Bijeenkomst Legioen Kleine Zielen op woensdag 13 maart

De gebedsgroep Amsterdam van het Legioen Kleine Zielen van Jezus’ Barmhartig Hart komt elke tweede woensdag van de oneven maanden (januari, maart, mei, juli, september en november) bijeen in onze kerk en pastorie; de eerstvolgende bijeenkomst is op woensdag 13 maart. Het programma is als volgt:
10.30 uur: Rozenkransgebed
11.00 uur: Gezongen H. Mis
12.00 uur: Rozenkrans van de goddelijke Barmhartigheid en toewijdingsgebed
12.45 uur: Conferentie met koffie en thee in de pastorie (tot circa 14.00 uur).

Een ieder is van harte uitgenodigd om kennis te komen maken en te komen meebidden met de gebedsgroep. Niemand is te groot of te klein, wij zijn allemaal aan het oefenen. Voor meer informatie kunt u terecht op de website van het legioen.

Verdieping van innerlijk leven

Er bestaat een korte methode om werkelijk het innerlijk leven te verdiepen: een mens moet voortdurend erop bedacht zijn en zich moeite geven om - door soberheid, overdenking, goede lectuur en overweging van de heilige Schrift - twee zaken na te streven. Hij moet door deze genoemde middelen zijn innerlijk zuiveren van verkeerde neigingen en schadelijke hartstochten, en daarna goede eigenschappen ontwikkelen, vooral de liefde tot God en tot de medemens, en in gemeenschap leven met God en de medemens.

Deze twee, de zuiverheid van hart en de liefde tot God, zijn de twee doeleinden in het leven van een mens die - naargelang hij er dichterbij komt - zijn volmaaktheid bevorderen.

Echte liefde bestaat alleen in een mensenhart dat zuiver is van slechte neigingen en karaktertrekken, en dat goede eigenschappen en trekken bezit. Liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij beeldt zich niets in, zij zoekt zichzelf niet, zoals Paulus schrijft in zijn eerste brief aan de christenen van Korinte (13, 4-5).

Op deze twee zaken moet een mens voortdurend georiënteerd zijn bij zijn doen en laten, als het op hem gestelde doel. Een boogschutter let goed op de schietschijf, en hoe dichter hij het middelpunt van de schijf benadert, des te betere schutter is hij. Hoe meer een mens zijn hart zuivert van slechte neigingen en ongeordende verlangens, des te meer wordt hij een mens met goede eigenschappen en vooral met liefde. Daarom zegt Augustinus in het derde boek van zijn Christelijke Leer: "Hoe meer de wanorde verbannen wordt, des te meer liefde is er."

Om echter goed te weten wat het betekent zijn hart te zuiveren en zich deugden eigen te maken, moet een mens overdenken dat aan alle mensen mogelijkheden en capaciteiten en geesteseigenschappen gegeven zijn die aansporen tot het goede. Dat zijn: verstand, affectiviteit, geheugen en gevoelens als liefde, vrees, haat, hoop, blijdschap, droefheid. Met zijn verstand kan een mens God kennen, met zijn hart en zijn wil Hem beminnen, met zijn geheugen zich geborgen weten. Vrees brengt hem ertoe God niet te beledigen en niet van Hem gescheiden te raken; hoop doet hem vertrouwen op Gods goedheid; liefde doet hem God beminnen boven alles, en zichzelf en zijn medemensen omwille van God. Het genoegen dat hij in de schepping beleeft, dankt hij aan God; vreugde doet hem blij zijn en zich verheugen in God.

Maar de erfzonde heeft al dit goede aangetast en scheef doen groeien, waardoor er een neiging ontstaat naar minder goede zaken. We kunnen waarheid vaak niet onderscheiden van onwaarheid; we kiezen iets verkeerds in plaats van iets goeds; ons geheugen is onstandvastig en denkt wisselend aan van alles, zodat we onrustig worden; we zijn soms alleen huiverig voor materiële tegenslag, lichamelijk ongemak en voor miskenning door anderen. Onze hoop is scheefgegroeid omdat we minder verwachten dan noodzakelijk, of meer dan juist is.

Een mens kan standvastig blijven als hij deze eigenschappen tot ontwikkeling brengt, en zo zuivert hij zijn hart en ordent hij zijn innerlijk. Daarom zegt Bernardus in een preek over de hemelvaart van de Heer: "Twee zaken moeten gezuiverd worden: ons verstand en ons gemoed; het verstand om tot juiste kennis te komen, en het gemoed om een mens van goede wil te zijn." En in diezelfde preek zegt hij nog: "Alleen daarin bestaat de volmaakte godsdienstigheid en de godsdienstige volmaaktheid."

Uit de kleine verhandeling over de moderne devotie van de priester Florens Radewijns († 1400).

Van de pastoor: 100 jaar Sint-Agnesparochie

Beminde gelovigen,

Hartelijk dank aan iedereen die heeft deelgenomen aan de actie Kerkbalans 2019. Dat God het u mag vergelden! Dit jaar bestaat de Sint-Agnesparochie, waarin de Sint-Jozefparochie haar huisvesting heeft gevonden, 100 jaar. Het kerkelijk leven wordt ingevuld door de jonge Jozefparochie; het fysieke fundament wordt door de honderdjarige verleend. Daardoor kan ook de oude parochie zich verheugen over haar toekomst, want zonder de nieuwe Jozefparochie had de oude Agnesparochie haar jubileum niet gehaald.

In de afgelopen jaren zijn er langzamerhand gedeelten van het kerkgebouw gerestaureerd. Veel moet nog gedaan worden. De werkzaamheden gaan in het tempo van de Kerk, dus vrij langzaam, en in het tempo dat de financiën toelaten.

Ondertussen hebben wij door de genade Gods een parochiegemeenschap kunnen opbouwen op de fundamenten van de katholieke traditie, die zichzelf ook heeft kunnen verjongen. Dit geeft hoop voor de toekomst. Ik hoop dat u in gebed en met financiële ondersteuning toegewijd wilt blijven aan deze kerkelijke heropbouw.

Een gezegende vastentijd toegewenst!

Met mijn priesterlijke zegen,

Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor