Gedachtenis: Derde zondag na Driekoningen
 |
| U bemint het recht en u haat het onrecht; daarom heeft God, uw God, u gezalfd met vreugdeolie, als geen van uw gelijken. (Ps. 44, 8) Heilige Agnes, bid voor ons. |
Epistel
Wijsh. 51, 1-8, en 12
Ik wil U loven, Heer, koning, en U prijzen als mijn God en redder. Ik wil Uw naam loven, omdat U mijn beschermer en helper bent geweest en mij hebt gered van de dood, van de strikken, door lastertongen gelegd, van de lippen die leugentaal uitslaan. Tegenover degenen die mij aanvielen bent U mijn helper geworden en zo groot als Uw medelijden en Uw naam zijn, hebt U mij verlost uit de strikken van degenen die op buit loerden, uit de hand van degenen die mij naar het leven stonden, uit de vele noden die mij overkwamen, uit het verstikkende vuur waarmee de brandstapel mij omgaf; midden uit de vlammen, die ik niet had aangestoken, uit de diepe schoot van de onderwereld, verlost van de vurige tong en het lasterlijke gepraat, van de scherpe pijlen van de onrechtvaardige tong. Ik was vlak bij de dood gekomen: ik stond aan de rand van het dodenrijk, zo diep. Aan alle kanten omsingelden ze mij en er was niemand die mij hielp. Ik keek uit naar steun van mensen, maar die was er niet. Toen dacht ik, Heer, aan Uw barmhartigheid, en aan Uw weldaden, van oudsher bewezen: U helpt degenen die op U hopen en redt hen uit de hand van hun vijanden want U hebt mij van de ondergang gered en mij op de dag van het ongeluk geholpen Daarom zal ik U loven en prijzen en de naam van de Heer zegenen.
Evangelie
Mt. 25, 1–13
In die tijd hield Jezus Zijn leerlingen de volgende gelijkenis voor: Het zal met het koninkrijk der hemelen gaan als met tien meisjes, die met hun lampen op weg gingen, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dom en vijf verstandig. Want de domme namen wel hun lampen met zich mee, maar geen olie. Maar de verstandige namen ook olie mee in kruiken, niet alleen lampen. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, dommelden ze allemaal in. Midden in de nacht klonk er geroep: “Daar is de bruidegom! Ga hem tegemoet!” Toen stonden alle meisjes op en maakten hun lampen in orde. De domme zeiden tegen de verstandige: “Geef ons van jullie olie, want onze lampen gaan uit.” Maar de verstandige gaven ten antwoord: “Nee, er mocht eens niet genoeg zijn voor ons en voor jullie; ga liever naar de verkopers en koop voor jezelf.” Toen ze weg waren om te kopen, kwam de bruidegom, en de meisjes die klaar stonden, gingen met hem mee naar binnen voor de bruiloft, en de deur ging dicht. Later kwamen ook de andere meisjes en riepen: “Heer, heer, doe open voor ons.” Maar hij antwoordde: “Ik verzeker jullie, ik ken jullie niet.” Weest dus waakzaam, want ge kent dag noch uur.
Overweging
Het leven en sterven van de heilige Agnes vormen een getuigenis van de overweldigende genade die het geloof als omvormende kracht aan een mens verleent; een getuigenis van liefde voor en overgave aan Jezus Christus. Als twaalfjarig beeldschoon meisje kiest zij voor het lijden dat haar tot het martelaarschap zal brengen. Het alternatief was om een heidense jongeling met een stralende toekomst te trouwen en dus ook zelf van de aardse goederen te kunnen genieten. Maar de heilige Agnes was vervuld van een andere liefde. Haar hoop was niet gevestigd op dit kortstondige en wisselvallige leven op aarde en het schijnschoon dat onze geest zo eenvoudig kan verblinden. De liefde van Sint Agnes was een zuivere overgave aan de hemelse Bruidegom in een verheven geestelijke liefde.
Zij is een voorbeeld van hoe wij als christenen zouden moeten leven. Niet dat ieder van ons fysiek zijn of haar leven hoeft te geven, maar haar bereidheid daartoe toen het van haar werd gevraagd, mag voor ons een voorbeeld zijn om na te volgen. Deze bereidheid bestaat er uit dat Christus voor ons de alles-overtreffende werkelijkheid en het doel van ons bestaan is. Daaruit vloeit de onthechting aan aardse zaken voort, zelfs de onthechting aan het eigen ik. De martelaren hebben hun leven gegeven op die momenten waarop de wereld hun wilde verhinderen om met Christus verenigd te blijven door onmogelijke eisen aan hen te stellen. Zij werden ter dood gebracht omdat zij niet wilden zondigen en wél met Christus verenigd wilden blijven. Dit is de kracht van het geloof dat wij belijden. Dit is de werkelijkheid van Hem Die wij als verlosser hopen te mogen ontmoeten.
Vragen wij ons in alle ernst af: Zijn wij vervuld van deze werkelijkheid van het geloof? Waarschijnlijk niet in die mate waarin Sint Agnes het was. Voor ons staan echter de bronnen van de genade nog open door de sacramenten en vooral de heilige Mis. Laten wij die gebruiken en ons leven heiligen, in navolging van onze patrones en uit zuivere liefde tot Christus.