Wees sterk, de wereld is in verwarring
Caelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt;
Hemel en aarde zullen voorbij gaan; Mijn woorden zullen echter niet voorbij gaan.
Beminde gelovigen, dierbare vormelingen,
Heiligenlevens
Ik kan u allen aanbevelen om over de levens van heiligen te lezen; heiligen hebben geleefd in heel verschillende omstandigheden, ze waren geen zoetige poppetjes, maar iets hebben zij allemaal gemeen: ze zijn heilig geworden, dat ging niet zomaar; zij zijn pas na een flinke strijd het eeuwig leven binnen gegaan.
De martelaren van Gorcum
Neem de negentien martelaren van Gorcum. Het waren priesters en kloosterlingen die door de Watergeuzen gevangen waren genomen, de meesten van hen werden als gevangenen op een turfschip naar Brielle vervoerd. Daar begonnen het verhoor en de marteling. En op 9 juli 1572 in Brielle zijn ze tenslotte de marteldood gestorven.
Heel verschillend...
Ze waren onderling heel verschillende mensen. Daar waren zeer geleerde priesters bij, maar ook heel eenvoudige broeders, die hun geloof nauwelijks konden verwoorden; een van hen, broeder Cornelis, kon toen hij verhoord werd, niet anders zeggen dan: “Ik geloof alles wat de gardiaan gelooft” (de gardiaan is de overste en die kon het katholieke geloof goed onder woorden brengen); er waren stokoude en heel jonge kloosterlingen bij de groep, er was er een bij die afvallig was geweest, een tijd protestant geworden, maar later was hij toch weer tot het katholieke geloof teruggekeerd en er was zelfs een priester bij die een relatie met een vrouw had. Hij leefde in zonde. Maar ze zijn allemaal heilig verklaard door paus Pius IX. Waarom?
Twee dingen
Had paus Pius niet een paar uitzonderingen moeten maken? Nee, want toen het erop aan kwam en zij door de Watergeuzen vreselijk werden gemarteld, verhoord, bespot en bedreigd, hadden ze met gemak onder de marteldood uit kunnen komen. Het verhoor door de gewelddadige Geuzen draaide maar om twee zaken: de transsubstantiatie, de verandering van brood en wijn in het Lichaam en Bloed van Christus en de trouw aan de Plaatsbekleder van Christus, de paus van Rome.
Gewetenswroeging
Er was een jong broedertje bij de groep die bij alle terreur wél zwak was, hij verloochende het geloof en werd weer vrijgelaten. Maar het moet zijn leven lang toch geknaagd hebben in zijn geweten, dat hij niet moedig was geweest. En al die anderen, de geleerden en de niet zo geleerden, ook degenen die in zonde hadden geleefd en degenen die vroeger niet altijd zo trouw waren, bleven op het moment dat het erop aan kwam, standvastig en zij beleden hun geloof.
Een rommelig verleden
Hun heiligverklaring is een mooi teken voor ons: want je kunt soms verkeerde wegen zijn gegaan – geldt dat ook niet voor allerlei andere heiligen? – maar je leven is uiteindelijk een opgang naar God. Durf je, kun je de stap te zetten die je moet zetten om je te bekeren en je geloof belijden op het moment dat het erop aankomt? Kun je een bladzijde omslaan, heb je de moed en de nederigheid om een nieuw begin te maken? Die heiligen met dat rommelig verleden geven ons dus een heel mooi teken. Dit is uiteindelijk een teken van Gods barmhartigheid: God, je Vader, neemt je weer aan, Hij neemt je op als je je weer naar Hem toekeert, al ben je een verloren zoon of dochter.
Wat niet voorbij zal gaan
Hoe kon het zo gaan? Hoe kwam het dat zij zo moedig waren? Op de eerste plaats was er een duidelijk besef in hun hart dat zij niet moesten leven voor de dingen die voorbij gaan, want hemel en aarde zullen voorbij gaan, maar Jezus’ woorden, Gods woord, Zijn belofte zullen niet voorbij gaan, zoals het evangelie zegt op deze eerste Adventszondag. De martelaren van Gorcum kozen er dus niet voor om hun aardse leven een beetje te verlengen en Jezus’ woord dan maar te verraden, zij hadden hun eeuwige bestemming voor ogen. En natuurlijk, dit konden zij niet uit zichzelf, het was de kracht van Gods genade, het was de verlichting door de Heilige Geest die hun de moed en de kracht gaf en het inzicht om te handelen met overtuiging, in trouw.
Je hebt het nodig!
Wij zijn allemaal zondige, zwakke mensen. Er is eigenlijk zo goed als niemand die nooit hoeft te biechten, natuurlijk in ieder geval de maagd Maria uitgezonderd. Wij hebben in ieder geval het sacrament van boete en verzoening wel nodig om ons leven goed op de rails te krijgen. Ook in het ontvangen van dat sacrament merken we dat we standvastig moeten zijn en ons niet laten ontmoedigen als we weer dezelfde zonden te biechten hebben.
Levate capita vestra!
Beste vormelingen, jullie zijn vandaag toegerust met de kracht van de Heilige Geest voor de strijd die jullie moeten voeren om in deze wereld een christen en katholiek te zijn. Die wereld is in verwarring, zowel het evangelie van de laatste zondag na Pinksteren als het evangelie van deze eerste zondag van de Advent houden ons dat voor. Maar midden in deze evangelietekst staat ook wat we dan moeten doen: levate capita vestra! Hef jullie hoofden omhoog, want je verlossing is nabij.
Eenvoudig en sterk
Laat je niet meeslepen door de druk die op je wordt uitgeoefend door de machten van deze wereld, laat je niet ontmoedigen door tegenslagen in je leven in deze wereld en ga ook niet in een roes leven, bedwelmd door de successen die je behaalt. Blijf eenvoudig, want nederigheid zal je redden. Blijf stevig en standvastig staan, hef jullie hoofden omhoog, richt je op eeuwige waarden, en al ben je een zondaar, laat God niet los maar keer je steeds opnieuw tot Hem en bidt keer op keer dat de Heilige Geest je zal leiden. Moge dit heilig vormsel, beste vormelingen, jullie allen die kracht en genade blijven schenken om geleid door de Heilige Geest door dit leven te gaan.
Hebt u ook foto's of video's gemaakt
van plechtigheden in onze kerk?
Mogen die eventueel gepubliceerd worden?
Mail uw bestanden dan naar:
info@agneskerk.org.
