Inleveren oude palmtakjes

Uw oude palmtakjes kunt u achter in de kerk inleveren tot en met zondag 2 maart (Quinquagesima). De as van de te verbranden takjes wordt gewijd en opgelegd in de H.H. Missen van Aswoensdag 5 maart.

Informatiebulletin voor de maand maart is verschenen

Het Informatiebulletin is een uitgave van onze parochie. De editie voor de maand maart, de maand die is toegewijd aan de heilige Jozef, is verschenen. Daarin onder meer aandacht voor de voorbereiding op de vasten met gelegenheid tot aanbidding van het Allerheiligste Sacrament, de heilige vastentijd, de vastenactie, de conferentie van het Legioen Kleine Zielen en de lezing voor de Sint-Nicolaasacademie en het afscheid van de dubbelreliek van de Doornenkroon en het heilig Kruis.

Het Informatiebulletin is op deze site te vinden onder het tabblad 'Informatiebulletin maart' of klik op onderstaande afbeelding. Ook bestaat de mogelijkheid om het blad elke maand gratis en in kleur per e-mail (klik hier) te ontvangen.

Klik op het symbool in de rechterbovenhoek van onderstaande afbeelding voor een vergrote weergave en om te kunnen bladeren.

Miserere Mei, Deus (Allegri)

Zondag Sexagesima

Epistel
2 Kor. 11, 19-33; 12, 1-9
Broeders, gij zijt zo welwillend in het verdragen van onverstandige mensen, omdat gij zelf zo wijs zijt! Gij verdraagt het immers, als men u de wet stelt, - als men u uitbuit, als men u beetneemt, - als men verwaand tegen u optreedt, als men u een slag in het gezicht geeft. Ik moet tot mijn schande bekennen: in dit opzicht zijn wij - om zo te zeggen - zwakkelingen geweest. Maar wat een ander aandurft - al is het onverstandig zo te spreken - dat durf ik ook. Zijn zij Hebreën? - ik ook. Zijn zij Israëlieten? - ik ook. Zijn zij afstammelingen van Abraham? - ik ook. Zijn zij dienstknechten van Christus? - ik spreek als een dwaze - ik nog meer; door veelvuldig zwoegen, door veel gevangenschap, door geselslagen zonder tal, door herhaaldelijk doodsgevaar. Vijfmaal heb ik van de joden de veertig min één gekregen; driemaal ben ik met roeden gegeseld; éénmaal ben ik gestenigd; driemaal heb ik schipbreuk geleden, en eens heb ik een dag en een nacht doorgemaakt op de volle zee. Door vele voetreizen, door gevaren van rivieren, door gevaren van rovers, door gevaren van de kant van mijn eigen volk, door gevaren van de heidenen, door gevaren in de stad, door gevaren in de woestijn, door gevaren op zee, door gevaren onder valse broeders. Met werken en zwoegen, dikwijls zonder nachtrust, in honger en dorst, in veelvuldig vasten, in koude en naaktheid. En behalve al dat uitwendige, ook nog mijn dringend werk van iedere dag: de zorg voor alle kerken. Wie is er zwak, zonder dat ik het meevoel? Wie lijdt er ergernis, zonder dat ik vurig word? Als er geroemd moet worden, dan zal ik op mijn zwakheid roemen; God, Die de Vader is van onze Heer Jezus Christus en gezegend is in eeuwigheid, weet dat ik niet lieg. Te Damascus liet de stadhouder van koning Aretas eens de stad van de Damascenen bewaken om mij in handen te krijgen en... door een venster werd ik in een mand langs de muur neergelaten; en zó ontkwam ik aan zijn handen. Als er geroemd moet worden - al heeft het dan geen nut - dan zal ik overgaan tot visioenen en openbaringen des Heren. Ik ken een christenmens, die veertien jaar geleden - met het lichaam: ik weet het niet; of zonder lichaam: ik weet het niet; God weet het; - opgevoerd werd naar de derde hemel. En ik weet, dat die mens - met of zonder lichaam: dat weet ik niet; God weet het; - opgevoerd is naar het paradijs; daar vernam hij toen geheime dingen, waarover een mens niet spreken mag. Op zó iemand zal ik roemen; wat echter mij zelf betreft, zal ik alleen maar roemen op mijn zwakheden. Doch ook al wilde ik roemen, het zou niet onzinnig van mij zijn; want ik zou waarheid spreken. Maar ik wil het niet doen, opdat niemand mij hoger zou achten, dan hij van mij ziet of hoort. En opdat de grote openbaringen mij niet ijdel zouden maken, werd mij een prikkel gegeven in het vlees, een engel van de satan, die mij moet kwellen. Daarom heb ik driemaal tot de Heer gebeden, dat deze van mij zou weggaan. Maar Hij gaf mij ten antwoord: Mijn genade is voor u voldoende; want kracht komt juist bij zwakheid tot volle ontplooiing. Daarom wil ik gaarne roemen op mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij moge wonen.

Evangelie
Lc. 8, 4-15
In die tijd kwam er een talrijke menigte bijeen, die vanuit de steden naar Jezus toestroomde. Dan sprak Hij in een gelijkenis: Een zaaier ging uit, om zijn zaad te zaaien. En bij het zaaien viel er een gedeelte op de weg; het werd vertrapt, en de vogels des hemels aten het op. En een ander gedeelte viel op rotsige bodem; het schoot wel op, maar verdorde er bij gebrek aan vochtigheid. Weer een ander gedeelte viel midden tussen de doornen; en de doornen schoten tegelijk mede op en verstikten het. Een ander gedeelte ten slotte viel op goede bodem; het schoot op en droeg honderdvoudige vrucht. Bij deze woorden riep Hij uit: Wie oren heeft om te horen, dat hij hore! Zijn leerlingen nu vroegen Hem, wat deze gelijkenis betekende. En Hij gaf hun ten antwoord: U is het gegeven de geheimen van het rijk Gods volledig te kennen; de overigen echter slechts in gelijkenissen, opdat zij wel zien maar niet inzien, wel horen maar niet begrijpen. Dit nu is de zin van de gelijkenis: Het zaad is het Woord Gods. Waar het op de weg valt, - dat zijn zij, die wel toeluisteren, maar dan komt de duivel, en neemt het Woord weg uit hun hart, opdat zij niet geloven en zalig worden. Waar het evenwel op rotsige bodem valt, - dat zijn zij, die het Woord aanhoren, en met vreugde opnemen; doch zij laten het geen wortel schieten; zij geloven een tijdlang, maar als de beproeving komt, vallen zij af. Wat echter tussen de doornen valt, - dat zijn zij, die wel geluisterd hebben; doch door de zorgen, de rijkdom en de genietingen des levens wordt het bij hen gaandeweg verstikt, zonder dat het vrucht oplevert. Maar wat op goede bodem valt, - dat zij zij, die het Woord met een goed en edel hart aanhoren, het bewaren, en vrucht voortbrengen door te volharden.

Overweging
In de gelijkenis van de zaaier die uitging om te zaaien, waarin het zaad viel zowel op vruchtbare als op onvruchtbare grond, zien wij een dubbel beeld. Het zaad staat voor het leven brengende Woord van God, Zijn genade, en de verschillende typen van grond zijn wij, de mensen, die met het goddelijke Woord in aanraking komen.

Het zaad draagt alles in zich dat nodig is om vrucht voort te brengen. Zo is het ook met de genade van God: Zijn heiligmakende genade bevat alles dat een mens nodig heeft om zalig te worden, want Gods genade is volkomen in zich. Maar om concreet, dus bij een bepaalde persoon, de heiligheid aan te wenden, heeft de genade het nodig om opgenomen te worden. Het Evangelie van vandaag gaat juist over die opname in ons leven.

Wij moeten de genade Gods ons leven laten doordringen. De vrucht van de genade is de heiliging. Kan de genade de grond van ons leven niet doordringen, dan kan zij ook geen vruchten van heiliging voortbrengen en dan verstikt zij door de droogte van de bodem waarop zij is uitgestrooid. Het is dus aan ons om het leven te openen voor Gods Woord en naar Hem toegekeerd te blijven. Wij kunnen niet met Hem willen leven en tegelijkertijd Zijn stem laten overstromen door het lawaai van de wereld en de tirannie van een zondig leven.

Het vasten en de boete dienen om ons leven te openen voor Gods genade, doordat wij ons afwenden van het wereldse en ons richten op God. Wij dienen onszelf kritische vragen te stellen over de keuzen die wij maken in ons leven. Zijn deze keuzen conform de Wil en de wetten van God en Zijn heilige Kerk? Zo niet, dan kan Zijn genade ook niet in ons werkzaam zijn en dan kunnen er geen vruchten van heiliging ontstaan. De hoop op de eeuwige zaligheid is dan een ijdele verblinding.

Nu is er nog tijd om afstand te nemen van de zonde en ons te keren tot God om daarmee de vaste hoop op heiliging en de zaligheid te ontvangen. Wij moeten het harde werk aangaan van het opruimen van onze eigen bodem en iedere hindernis verwijderen zodat de genade Gods een vruchtbare grond zal aantreffen wanneer Hij Zijn Woord in onze ziel zal uitstrooien.

Tu es Petrus (Perosi)

22 februari: Sint Petrus' Stoel, hoogfeest

Voorheen werd op deze dag het feest gevierd van Sint Petrus' Stoel te Antiochië. In het jaar 42 vestigde Petrus zich als paus te Rome. Paus Paulus IV bepaalde dat dit feit op 18 januari plechtig gevierd zou worden.

De viering van de Cathedra van Petrus getuigt van de eenheid in de Kerk, zoals deze vanaf het begin bij de benoeming van Petrus door Jezus is bedoeld. Het is, naast het feest van Petrus' Stoel te Antiochië, het oudste in de kerk. Reeds vanaf de vierde eeuw werd dit feest gevierd.

Sindsdien bestond er in de Kerk een dubbele viering van Petrus' Stoel. Het feest van 18 januari is vervallen. Het is niet de bedoeling de verschillende verblijfplaatsen van Petrus te vieren, maar het primaatschap, het pausschap van Petrus. En dat is in Antiochië altijd het geval geweest. In die stad werden de aanhangers van Jezus voor het eerst christenen genoemd.

Boven het Cathedra-altaar in de Sint Pieter te Rome bevindt zich een bronzen zetel, gedragen door vier kolossale figuren van de kerkvaders Augustinus, Ambrosius (van de Latijnse Kerk), en Athanasius en Johannes Chrysostomus (van de Griekse (Oosterse) Kerk). In die zetel bevindt zich de houten met ivoor ingelegde draagstoel die, volgens een oude traditie, senator Pudens aan de apostel Petrus ten geschenke zou hebben gegeven en door Petrus gebruikt zou zijn bij de prediking.

Gebed
Almachtige God, Die met het overdragen van de sleutels van het Koninkrijk der Hemelen aan Uw heilige Apostel Petrus aan hem ook de macht hebt toevertrouwd om te binden en om te ontbinden, verleen dat wij, op zijn voorspraak, van de ketenen der zonde bevrijd mogen worden. Amen.

Offertorium op zondag Septuagesima: Bonum est confiteri

Zondag Septuagesima

Epistel
Kor. 9, 24-27; 10 en 11-5
Broeders, weet gij niet, dat de deelnemers aan een wedloop in de renbaan wel allen lopen, maar dat slechts één de zegeprijs verwerft? Aldus moet gij lopen, om die ook te behalen. Maar iedereen, die aan de wedstrijd meedoet, onthoudt zich van alles; en zij nog wel om een krans te winnen, die verwelkt - wij echter om een, die onvergankelijk is. Ik loop daarom zó, niet als in den blinde weg; ik worstel zó, dat ik niet sla in de lucht. Maar ik beuk mijn eigen lichaam, en breng het onder bedwang, om niet - na anderen gepredikt te hebben - zelf verloren te gaan. Want gij moet wel weten, broeders: onze vaderen zijn allen onder de wolk geweest, en allen zij zij door de zee heengegaan, en allen zijn zij gedoopt in de wolk en in de zee tot eenheid met Mozes; en allen hebben zij dezelfde bovennatuurlijke spijs gegeten en allen dezelfde bovennatuurlijke drank gedronken; zij dronken namelijk van een geestelijke rots, die met hen meeging, en die rots was Christus. Maar toch heeft God in de meesten van hen geen welbehagen gevonden.

Evangelie
Mt. 20, 1-16
In die tijd hield Jezus Zijn leerlingen deze gelijkenis voor: Het rijk der hemelen gelijkt op een huisvader, die vroeg in de morgen er op uitging, om arbeiders te huren voor zijn wijngaard. En hij kwam met de arbeiders overeen voor één tienling per dag, en zond hen naar zijn wijngaard. Tegen het derde uur ging hij nogmaals uit en zag weer anderen op de markt werkeloos staan; en hij zeide hun: Gaat ook gij naar mijn wijngaard, en wat billijk is, zal ik u geven. En zij gingen er heen. Opnieuw ging hij uit tegen het zesde en negende uur en handelde op dezelfde wijze. Toen hij echter tegen het elfde uur uitging, vond hij daar nog anderen staan, en hij zeide hun: Waarom staat gij hier de hele dag zonder iets te doen? Zij gaven hem ten antwoord: Omdat niemand ons gehuurd heeft. En hij zeide tot hen: Gaat ook gij naar mijn wijngaard. Toen het nu avond was geworden, sprak de eigenaar van de wijngaard tot zijn opzichter: Roep de arbeiders, en betaal hun het loon uit, te beginnen bij de laatsten en zo vervolgens tot de eersten. Zij, die tegen het elfde uur gekomen waren, traden dan naar voren, en ontvingen ieder een tienling. En toen de eersten kwamen, dachten zij meer te ontvangen; maar ook zij kregen ieder één tienling. En terwijl zij die aannamen, morden zij tegen de huisvader, en zeiden: Die laatsten hebben slechts één uur gewerkt, en hij gaat ze gelijkstellen met ons, die de last van de dag en de hitte hebben gedragen! Maar hij antwoordde aan een van hen: Vriend, ik doe u toch geen onrecht; zijt gij niet met mij overeengekomen voor één tienling? Neem dus wat u toekomt, en ga heen. Ik wil echter ook aan die laatste evenveel geven als aan u. Staat het mij soms niet vrij, te doen, wat ik verkies? Of zijt gij kwaad, omdat ik goed ben? Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten. Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Overweging
Deze gelijkenis van de wijngaard en de arbeiders kunnen wij toepassen op ons eigen leven. Elke mens wordt uitgenodigd om door de inspanningen van dit leven het eeuwig rijk te veroveren. Wij gaan naar de wijngaard op verschillende momenten van ons leven. Sommigen worden vroeg in hun kindschap geroepen en blijven trouw werken tot het einde van hun leven; anderen komen later, soms op het laatste moment. Velen zijn begiftigd met kostbare talenten, anderen moeten het met beduidend minder stellen. Maar aan iedereen wordt hetzelfde beloofd: de eeuwige redding. Die is en blijft een gave, een genade van God. Niemand kan zeggen dat hij er recht op heeft of dat hij haar heeft verdiend. Het is duidelijk dat deze gave voor iedereen gelijk is.

De talenten en de omstandigheden kunnen verschillend zijn, maar een ding is zeker: wij worden allen geroepen en uitdrukkelijk aangesteld. Voor allen ligt er een taak gereed, zoals voor de arbeiders uit de parabel. Die is heel aangepast aan onze mogelijkheden en talenten. Wij mogen ons niet met anderen vergelijken.

God weet wie Hij roept en waar Hij Zijn arbeiders plaatst. De taak van anderen is niet de onze. Ieder heeft zijn eigen terrein; van ieder van ons verwacht God iets persoonlijks. Maar de opdracht is altijd dezelfde: het vervullen van Gods Wil, waar en wanneer dan ook. Iets hogers en beters is er niet en kan er ook niet zijn. Wij geven allen een persoonlijk antwoord op Gods persoonlijke uitnodiging aan ons. Iedereen moet dus kijken naar het goede dat hij kan doen en niet naar het goede dat anderen kunnen of moeten doen. Iedereen moet zijn eigen werk doen, onafhankelijk van de tijd waarop hij werd geroepen, onafhankelijk van het werk van anderen.

De uitwendige omstandigheden in ons leven kunnen aanzienlijk verschillen van de situaties waarin een ander leeft en werkt. Maar ook dit is geen waardebepaling. Van belang is of Gods uitverkiezing en Gods welbehagen, Gods Wil en wens als richtlijn zijn genomen bij de aanvaarding en de uitvoering van de arbeid die wij verrichten. Het is niet alleen belangrijk dát wij de opdracht vervullen, maar ook hóe wij dat doen. Men kan Gods Wil doen met nauwelijks enige liefde, maar men kan Zijn Wil ook volbrengen met louter liefde, bezield met het vuur van de liefde. Dat maakt een groot verschil. En dat verschil zit in de liefde.

Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren. Ook wij zijn geroepen. Wij moeten nu onze taak verrichten om straks tot de uitverkorenen te mogen behoren.

Begin van de voorvasten: Zondag Septuagesima

Morgen is het zondag Septuagesima. Zondag Septuagesima (zeventigste) is de eerste zondag van de Paaskring, 70 dagen vóór Pasen. Deze zondag wordt gevolgd door de twee andere zondagen van de Voorvasten: Sexagesima en Quinquagesima. Ze zijn een voorbereiding tot de veertigdaagse vastentijd (Quadragesima). Vandaar dat de liturgische kleur paars is en de vreugdezangen (Te Deum, Gloria en Alleluja) niet worden gezongen, behalve op feestdagen die in deze periode voorkomen.

Zonder de periode van de Voorvasten zou men geen enkele voorbereiding hebben op Aswoensdag. De overgang - zo kort na Kerstmis - naar de Grote Vastentijd vraagt om een voorbereidingsperiode, zelfs vanuit een louter psychologisch standpunt bekeken.

Er schuilt veel wijsheid in de traditionele gebruiken van de Kerk.

Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 15 februari 2025 om 13.00 uur

De reeks voorjaarslezingen van de Sint-Nicolaasacademie wordt geopend door mgr Rob Mutsaerts, hulpbisschop van ’s-Hertogenbosch. Op zaterdag 15 februari spreekt hij over het verschijnsel van paradoxen in de heilige Schrift en de Kerk.

De toegangsprijs voor de lezing bedraagt € 7,50.

Zie: De website van de academie.

Fotoverslag van de toewijding van de FSSP aan het Onbevlekt Hart van Maria

Gisteren, op het feest van de verschijning van Onze Lieve Vrouw te Lourdes, werd ook in onze kerk
de akte van toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria gebeden,
waartoe was opgeroepen door pater John Berg FSSP, generaal overste van de priesterbroederschap Sint Petrus,
om de Moeder Gods te bedanken en haar voortdurende bijstand af te smeken.
Voorafgaand aan het toewijdingsgebed werd van 2 tot en met 10 februari een noveen gehouden.

Hebt u ook foto's of video's gemaakt
van plechtigheden in onze kerk?
Mogen die eventueel gepubliceerd worden?
Mail uw bestanden dan naar:
info@agneskerk.org.

Akte van toewijding van de priesterbroederschap Sint Petrus aan het Onbevlekt Hart van Maria (op 11 februari 2025)

O heilige maagd Maria,
Moeder van God en Hulp van de Christenen,
zie vandaag knielen aan uw voeten neer de priesters en seminaristen
van de priesterbroederschap Sint Petrus,
samen met allen die zich als geestelijke familie met ons verenigd hebben
en hun hoop en vertrouwen op u vestigen.
O Koningin en Moeder van alle priesters, het was door u
dat Jezus, Hogepriester en Offerlam, aan de wereld gegeven werd,
waarna Hij u heeft gegeven als Moeder voor ons.
Wees daarom onze Voorspreekster, zo smeken wij u, voor ons, uw kinderen,
die u hebt ontvangen en aangenomen aan de voet van het kruis.
Zie met welwillendheid naar het werk dat wij proberen te doen
voor de glorie van God en de redding van de zielen.
Verkrijg voor ons door uw gebed de genaden die we nodig hebben
als leden van de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk.
Alleen op die wijze kunnen we, geleid en verlicht door het Leergezag van de Kerk,
met voortdurende ijver streven naar de genaden van haar sacramenten,
in onlosmakelijke eenheid met de Plaatsbekleder van uw Zoon.

11 februari: Verschijning van Onze Lieve Vrouw te Lourdes

Bernadette Soubirous kreeg op 11 februari 1858 een visioen van de heilige Maagd Maria in de grot Massabielle bij Lourdes. Er zouden er nog zeventien volgen. Tijdens een van de verschijningen maakte Maria zich bekend als de Onbevlekte Ontvangenis, een begrip dat de zo goed als ongeletterde Bernadette niets zei. Enkele jaren daarvoor was door paus Pius IX het dogma van Maria's Onbevlekte Ontvangenis plechtig afgekondigd. Daarmee bevestigde Maria een door de Kerk afgekondigde geloofswaarheid.

Op de plek van de verschijningen werd een kerk gebouwd ter ere van de Onbevlekte Maagd. Deze groeide uit tot een van de drukst bezochte bedevaartsoorden ter wereld.

De Kerk viert in haar liturgie van vandaag niet het historische feit van de verschijningen maar de persoon van Maria die door Bernadette, een eenvoudig meisje, zondaars tot bekering roept, en in de Kerk nieuwe bezieling wekt voor gebed en naastenliefde, vooral ten dienste van zieken en noodlijdenden. In Lourdes zijn er weinig erkende wonderen (slechts 60 tot 70), maar er is veel geloof, en dat is het grootste wonder. Het is een wonder wanneer een stijve hals soepel wordt, waar een onrustig hart rustig wordt, waar een strakke mondplooi glimlach wordt, waar boosaardige gedachten en wrede scherpzinnigheid verworden tot humor en liefde.

Bij gelegenheid van iets dat alleen arme mensen doen - hout sprokkelen - ontspint zich een van de zuiverste gesprekken ooit gevoerd tussen een menselijk wezen en de Moeder van God, de maagd Maria. Bernadette Soubirous ontdekt dat er ergere dingen zijn dan gebrek, honger, kou, onwetendheid, sociale achteruitgang, ziekte of de dood van kleine kinderen; en deze menselijke ellende is: de zonde. Maar tegelijkertijd ontdekt zij ook dat de ware rijkdom de Barmhartigheid van God is die openstaat voor de zondaar.

Gloria (uit: Missa Pontificalis Secunda) (Perosi)

Vijfde zondag na Driekoningen

Epistel
Kol. 3, 12-17
Broeders, wilt u als heilige en veelgeliefde uitverkorenen Gods toerusten met een medelijdend hart, met goedheid en bescheidenheid, met zachtmoedigheid en geduld. Verdraagt elkander, en vergeeft elkander, als gij soms over iemand te klagen hebt. Zoals de Heer u vergeven heeft, zo moet ook gij vergeven. Maar draagt over dat alles heen de liefde; want deze is de band der volmaaktheid. Laat de vrede van Christus heersen in uw harten; want daartoe zijt gij ook geroepen, als leden van één lichaam. Weest daarenboven dankbaar. Moge het woord van Christus onder u wonen in volle rijkdom, zodat gij in alle wijsheid elkander onderricht en vermaant. En zingt dankbaar God van harte lof in psalmen en gezangen en geestelijke liederen. Alles wat gij doet met woord of werk, doet alles in de Naam van de Heer Jezus Christus, om aan God, de Vader, dank te brengen door Jezus Christus, onze Heer.

Evangelie
Mt. 13, 24-30
In die tijd hield Jezus de menigte deze gelijkenis voor: Het rijk der hemelen gelijkt op een mens, die goed zaad op zijn akker zaaide. Maar terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Toen nu het graan opkwam en vrucht begon te zetten, toen werd ook het onkruid zichtbaar. Dan gingen de knechten van de heer naar hem toe, en zeiden: Heer, hebt gij geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dan het onkruid vandaan? En hij antwoordde hun: Dat heeft een vijandig mens gedaan. De knechten vroegen hem nu: Wilt gij, dat wij het gaan uittrekken? Maar hij antwoordde: Neen; want als gij het onkruid uittrekt, zoudt gij misschien ook de tarwe uitrukken. Laat ze beide opgroeien tot de oogst; dan zal ik in de oogsttijd tot de maaiers zeggen: Verzamelt eerst het onkruid, en bindt het in bundels, om het te verbranden; maar bergt de tarwe in mijn schuur.

Overweging
In de gelijkenis van dit Evangelie legt onze Heer Jezus Christus aan Zijn leerlingen een belangrijke leer uit over de Kerk op aarde en over het leven. Hij wijst daarbij op het einde van de tijden. Christus zegt dat het rijk der hemelen, dat zich hier op aarde manifesteert door de Kerk, lijkt op een akker waarop goed zaad wordt gezaaid. Dit zaad verzinnebeeldt de genade en de akker staat voor de heilige Kerk van God. In een volledig verstaan van de gelijkenis kunnen wij de akker identificeren met de Kerk en het zaad met onze eigen ziel, waarin God Zijn genade tot leven brengt omdat zij in de kracht van de akker, de Kerk, haar voedsel vindt voor haar groei.

Tegelijk met het goede zaad en de zaaier van de akker wijst Christus ook op de vijand die onkruid zaait tussen het goede zaad. Dit onkruid kunnen wij duidelijk herkennen als de zonde, en de vijand als de duivel. Het onkruid en de zonde leven als een parasiet uit hetgeen dat bedoeld is om een ander te laten groeien. Het onkruid brengt geen goede vruchten voort en is daarom in de gelijkenis zinnebeeld voor de zonde die geen eigen leven in zich draagt, maar alleen de afwezigheid van het goede is en daarom ook zo verschrikkelijk is, want God – als Bron van alle goedheid – is dan afwezig. En waar God niet is, kan geen leven zijn, maar alleen dood en verderf.

Christus wil ons waarschuwen, allereerst doordat hij uitlegt wat goed is en wat niet goed is, maar ook door de uiterste en laatste consequentie van het kwaad te verwoorden. Aan het einde van de tijden zal het onkruid gebundeld worden om te worden verbrand. In deze woorden van onze Heer Jezus Christus vinden wij de leer over het vuur van de hel, een leer die tegenwoordig vaak als overbodig en als niet meer aanvaardbaar voor het moderne, sociaal geworden christendom wordt beschouwd.

In het tweede deel van het Evangelie legt Christus uit waarom tot de oogst gewacht moet worden met het verzamelen van het onkruid. Het eerste gevolg hiervan is de realiteit van de Kerk zoals wij haar door de geschiedenis heen kennen. In Gods heilige Kerk, de akker van de oogst, groeien tarwe en onkruid samen op. De redenen hiervoor zijn begrijpelijk en volledig edel en heilig, want de Heer van de oogst is geduldig en barmhartig en straft niet terstond, maar schenkt tijd en gelegenheid tot inkeer en bekering.

De zonde, die in de gelijkenis door het onkruid wordt verzinnebeeld, kan alleen stand houden in de afwezigheid van de genade. Bekering is mogelijk zolang de slechte planten nog op de akker staan. De akker van de Kerk is er om vruchten van heiligheid voort te brengen en juist om die reden blijft Christus een geduldig en barmhartig bezitter van de akker. Maar wanneer Hij terugkeert tot Zijn akker, als Heer van de oogst, dan zullen kwaad en goed uit elkaar gehaald worden.

Catechesis in English

From 9 February catechesis in English will be offered by father V. Leontyev every second Sunday of the month in the home chapel. Starts at 1.15 pm (after coffee).

Eerste-vrijdagdevotie: Gebeden tot het Heilig Hart van Jezus

"Ziehier het Hart, dat de mensen zozeer heeft liefgehad, dat niets heeft gespaard om Zijn liefde te betuigen, en in ruil daarvoor ontvang Ik van de meeste mensen niets anders dan ondankbaarheid en heiligschennissen door de koudheid en minachting, die ze voor Mij over hebben in dit Sacrament van de liefde."
"Maar geef Mij ten minste de vreugde, dat je zoveel als je kunt, hun ondankbaarheden zult goedmaken."

"Ik beloof, in de overmatige barmhartigheid van Mijn Hart, dat Zijn almachtige liefde aan allen, die op negen achtereenvolgende eerste vrijdagen van de maand communiceren, de genade van de eindvolharding zal schenken; zij zullen niet in Zijn ongenade sterven, noch zonder de heilige sacramenten te ontvangen; in dat laatste ogenblik zal Mijn Hart voor hen een veilige schuilplaats zijn."
(Beloften van onze Heer Jezus Christus aan de H. Margaretha-Maria Alacoque in het jaar 1675.)


Litanie van het Heilig Hart van Jezus

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.
Heer, ontferm U over ons, Christus, aanhoor ons. Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, ontferm U over ons.
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, de Zoon van de eeuwige Vader, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, door de Heilige Geest in de schoot van de Moedermaagd gevormd, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, wezenlijk verenigd met het Woord van God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, oneindige majesteit, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, heilige tempel van God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, woontent van de Allerhoogste, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, huis van God en poort van de hemel, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, gloeiende oven van liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, schatkamer van gerechtigheid en van liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, vol goedheid en liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, peilloze diepte van alle deugden, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, alle lofprijzingen overwaardig, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, Koning en middelpunt van alle harten, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin alle schatten zijn van wijsheid en van wetenschap, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin de Vader Zijn welbehagen heeft gesteld, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, dat ons allen deelgenoot hebt gemaakt van Uw oneindige rijkdom, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, verlangen van de eeuwige heuvelen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, geduldig en groot in barmhartigheid, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, mild voor allen, die U aanroepen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, bron van leven en van heiligheid, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, verzoening voor onze zonden, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, van versmadingen verzadigd, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, om onze misdaden gebroken, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, gehoorzaam geworden tot de dood, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, met een lans doorstoken, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, bron van alle troost, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, ons leven en onze verrijzenis, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, onze vrede en onze verzoening, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, slachtoffer voor de zondaars, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, heil van hen, die op U hopen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, hoop van ben, die in U sterven, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, hoogste Vreugde van alle heiligen, ontferm U over ons.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.
Jezus, zachtmoedig en nederig van Hart, maak ons hart gelijkvormig aan Uw Hart.

Laat ons bidden. Almachtige, eeuwige God, sla Uw blikken op het Hart van Uw zeer beminde Zoon en op de lofprijzingen en voldoeningen, die Hij U heeft gebracht in naam van de zondaars. Laat U verzoenen en schenk vergiffenis aan hen, die Uw barmhartigheid afsmeken, in de Naam van dezelfde Jezus Christus, Uw Zoon, Die als God met U leeft en heerst in de eenheid met de Heilige Geest, in alle eeuwen der eeuwen. Amen.


Gebed voor de communie

Heilig Hart van Jezus, dat ons zozeer heeft liefgehad en dat U hebt geofferd om ons van onze zonden te genezen: U, Die, gewond door liefde, een hart zoekt, dat werkelijk nederig, vol vertrouwen, liefdevol en edelmoedig is, waar U kunt rusten en Uw hevige dorst naar liefde kunt lessen. Denkend aan de klacht, die de profeet U op de lippen legt: “En onder de volkeren is er geen enkele mens met Mij” (Is. 63, 3), wil ik U deze communie aanbieden als eerherstel voor de ondankbaarheid van allen die U niet liefhebben, die U beledigen en U vergeten.


Gebed na de communie

Geef mij, Jezus, een hart zonder smet om U meer te kunnen liefhebben; geef mij een onberispelijk leven om U meer te kunnen behagen. Sta niet toe, dat ik U beledig; help mij, Heer Jezus. Ik heb U lief met heel mijn hart, al mijn krachten en heel mijn geest; ik wil eerherstel geven voor de minachting en de koudheid van de mensen tegenover Uw Hart, dat zo vol liefde is voor ons.

Goddelijk Hart van Jezus, Onbevlekt Hart van Maria,
verander de harten, red de zielen!

Deze devotie moet verricht worden met een geest van eerherstel, dat wil zeggen met de intentie om boete te doen voor de ondankbaarheid van de mensen tegenover de oneindige liefde van het mensgeworden Woord. Het is niet verplicht om te biechten, maar dat wordt wel aanbevolen.

6 februari: Heilige Dorothea, maagd en martelares (gedachtenis)

Dorothea is in 311 te Caesarea in Cappadocië onder keizer Diocletianus de marteldood gestorven. Een legende vertelt dat Dorothea op weg naar het schavot de naam van Jezus riep. Een jongeling, genaamd Theophilus, spotte en zei tot haar dat hij zich zou bekeren als hij bloemen en vruchten uit de tuin van haar bruidegom zou ontvangen. Daarop verscheen er een engel die een mand met bloemen en vruchten bracht naar de jongeling, terwijl het hartje winter was. Daarop knielde hij neer en bekeerde zich tot het christendom. Diocletianus werd daar zo kwaad om, dat hij Theophilus samen met Dorothea liet onthoofden.

Dorothea is patrones van vrouwen in barensweeën, bloemenverkopers, fruithandelaars, tuinlui, bruiden, bierbrouwers, stervenden en pas gehuwden; zij is patrones tegen valse beschuldigingen en armoede. Zij wordt vaak afgebeeld met een mand vol fruit en bloemen of met haar martelwerktuig, een zwaard. Een volksweerspreuk luidt: Sint Dorothee brengt meestal snee.

Van de pastoor: Nieuwe projecten

Kerk H. Maria Onbevlekt Ontvangen te Lobith.

Beminde gelovigen,

Mijn bijdrage van deze maand is vooral praktisch van aard, omdat er enkele grote projecten op stapel staan.

Zo is sinds 27 januari het kerkplein een bouwplaats geworden vanwege de volledige vernieuwing van het dak van de pastorie, die vier maanden gaat duren. Deze renovatie is dringend, omdat het regenwater overal de pastorie binnendringt, ook in de woonruimten van de priesters. Het bouwbedrijf heeft ruimte nodig voor de plaatsing van steigers en bouwmaterialen. Dat betekent dat parkeren op het kerkplein de komende maanden niet mogelijk is. Houd u daar rekening mee als u op weekdagen per auto naar de kerk reist, zeker als u van ver komt.

Op 31 januari heeft de priesterbroederschap Sint Petrus de kerk H. Maria Onbevlekt Ontvangen in Lobith (Gelderland) overgenomen. Er staat ons een verbouwing van het interieur van de kerk te wachten. Dat betekent dat regelmatig een van de priesters in Lobith zal zijn om de verbouwing en de plaatsing van altaren te begeleiden. Wij hopen deze kerk in het najaar in die mate op orde te hebben dat een priester daar de zondagsmis kan opdragen.

Vanaf februari wordt er in de huiskapel op de tweede zondag van de maand catechese in het Engels aangeboden door pater V. Leontyev. Aanvang om 13.15 uur (na de koffie).

Met mijn priesterlijke zegen,
Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor

3 februari: Heilige Blasius, bisschop en martelaar (gedachtenis)

De heilige Blasius stierf in de vierde eeuw de marteldood in Sebaste (Armenië). Toen hij naar de strafplaats geleid werd, bood een bedroefde moeder hem haar enig kind aan, dat door een visgraat in de keel in stervensgevaar verkeerde. De heilige Blasius zegende het kind dat onmiddellijk genezen werd.

Op dit verhaal steunt de Blasius-zegen. De kaarsen die hiervoor gebruikt worden krijgen een bijzondere wijding.

Blasius is een van de veertien heilige helpers in nood. De anderen zijn Achatius, Barbara, Catharina, Christoffel, Cyriacus, Dionysius, Egidius, Erasmus, Eustachius, Joris, Margaretha, Pantaleon en Vitus.

Noveengebed ter voorbereiding op de toewijding van de priesterbroederschap Sint Petrus aan het Onbevlekt Hart van Maria (van 2 tot en met 10 februari 2025)

Na een tientje van de Rozenkrans:

Gedenk, o allermildste maagd Maria,
dat het nog nooit gehoord is,
dat iemand die tot u zijn toevlucht nam,
die om uw hulp kwam smeken
en om uw bijstand vroeg,
door u in de steek werd gelaten.
Gesterkt door dat vertrouwen
kom ik tot u, o Maagd der maagden,
en sta hier voor u
in mijn armzaligheid en zonde.
O Moeder van het Woord,
versmaad mijn woorden niet,
maar in uw goedheid
luister en wil mij verhoren. Amen.

2 februari: Zuivering van de heilige maagd Maria (Maria Lichtmis), feest

Epistel
Mal. 3, 1-4
Dit zegt God de Heer: Zie, Ik zend Mijn engel, om de weg te bereiden voor Mij uit. En terstond daarna zal naar Zijn tempel komen de Heerser, naar Wie gij zoekt, de engel des verbonds, naar Wie gij verlangt. Zie, Hij komt, - zegt de Heer der heerscharen. Maar wie zal zich de dag van Zijn komst kunnen voorstellen? En wie zal in staat zijn om Hem te aanschouwen? Want Hij is als een smeltend vuur en als het kruid van de vollers. Hij zal Zich neerzetten om het zilver te smelten en te louteren; Hij zal de zonen van Levi weer rein maken en hen louteren als goud en als zilver; en zij zullen de Heer weer gaven offeren in gerechtigheid. Dan zal de offergave van Juda en Jeruzalem weer behagen aan de Heer, zoals in vroeger dagen en in vervlogen jaren. Zo spreekt de almachtige Heer.

Evangelie
Lc. 2, 22-32
In die tijd, toen voor Maria de tijd was aangebroken van de reiniging volgens de wet van Mozes, gingen zij met Jezus naar Jeruzalem om Hem op te dragen aan de Heer - zoals er geschreven staat in de wet des Heren: elke eerstgeborene, die van het mannelijk geslacht is, moet de Heer worden toegewijd - en tevens om een offer te brengen overeenkomstig het voorschrift van de wet des Heren: een paar tortels of twee jonge duiven. En zie, nu leefde er te Jeruzalem een man, Simeon genaamd; en deze man was rechtvaardig en godvrezend; met verlangen zag hij uit naar de vertroosting van Israël, en de Heilige Geest was in hem. En van de Heilige Geest had hij de openbaring ontvangen, dat hij de dood niet zou zien, voordat hij de Gezalfde des Heren had aanschouwd. Door de Geest gedreven kwam hij naar de tempel. En toen de ouders het Kind Jezus binnenbrachten om met Hem te doen naar wettelijk gebruik, nam hij Hem in zijn armen, en loofde God, en sprak: Nu laat Gij, Heer, Uw dienaar gaan in vrede - naar Uw woord. Want mijn ogen hebben Uw heil aanschouwd, dat Gij bereid hebt voor het oog van alle volken: Een licht ter verlichting van de heidenen, en een glorie voor Uw volk van Israël.

Overweging
Op 2 februari verricht de Kerk de plechtige kaarsenwijding, die tot de drie voornaamste wijdingen behoort uit de gehele jaarkring. De twee andere zijn de aswijding en de palmwijding.

De zin van de kaarsenwijding houdt verband met de dag van de Zuivering van de heilige Maagd, dat het geheim is van de veertigste en laatste dag van de Kersttijd. Het Kindje Jezus wordt op die dag in de tempel opgedragen en vrijgekocht, doch slechts bij gelegenheid van Maria’s zuivering, waaruit deze opdracht en vrijkoop voortvloeien.

Sinds de zevende eeuw hebben liturgisten veelvuldig het geheim van de kaarsenwijding verklaard. De kaarsenwas, uit het sap van bloemen, bereid door de bij, die in de oudheid gold als beeld van de maagdelijkheid, betekent volgens Ivo van Chartres in een van zijn preken over dit feest, het maagdelijke Vlees van het goddelijk Kind, dat noch door Zijn ontvangenis, noch door Zijn geboorte Maria’s maagdelijkheid heeft gedeerd. In de kaars moeten wij, aldus de heilige bisschop, het symbool zien van Christus, Die onze duisternis is komen verlichten.

Volgens de heilige Anselmus kunnen wij in de kaars drie dingen beschouwen: de was, de pit en de vlam. De was, bereid door de maagdelijke bij, is het Vlees van Christus; de pit daarin is Zijn Ziel; de vlam die straalt aan de top is Zijn Godheid.

De Kerk nodigt de gelovigen uit om op deze dag kaarsen mee te brengen. Die kunnen ook in de plechtige ceremonie gewijd worden. De met Maria Lichtmis gewijde kaarsen worden niet alleen in de processie gedragen, maar zij moeten met eerbied thuis bewaard worden, om ze te land en te water, zoals de Kerk zegt, met zich mee te nemen en zodoende bijzondere zegen van de hemel af te smeken. Men moet deze kaarsen ook ontsteken bij de stervenden, ter herinnering aan de onsterfelijkheid die Christus voor ons heeft verdiend en als teken van bescherming door Maria.

Van de generaal overste: Hernieuwde toewijding FSSP aan het Onbevlekt Hart van Maria

Drie jaar geleden, in een periode van grote onzekerheid, riep de priesterbroederschap Sint Petrus het Onbevlekt Hart van Maria aan, zich ervan bewust dat het nooit gehoord is dat iemand die tot haar zijn toevlucht nam, zonder hulp achterbleef. Na een noveen wijdde de broederschap zich toe aan haar Onbevlekt Hart, precies op de dag dat de Heilige Vader op voorzienige wijze het decreet publiceerde waarin de praktijk en het charisma die de broederschap vanaf haar oprichting heeft gehad opnieuw werden bevestigd.

Drie jaar later zullen alle leden van de broederschap, om nogmaals dank te betuigen en haar voortdurende hulp af te smeken, deze toewijding plechtig hernieuwen. Om hen allen te vertegenwoordigen zullen de leden van de Plenaire Raad en ondergetekende de toewijdingsakte reciteren in de Grot van Lourdes op haar feestdag, 11 februari.

Wij vragen alle gelovigen die ons nabij zijn om deel te nemen aan deze noveen van voorbereiding van 2 tot 10 februari 2025 en om de toewijding te hernieuwen op het feest van Onze Lieve Vrouw van van Lourdes, 11 februari 2025.

Fribourg, 18 januari 2025

Pater John Berg,
generaal overste FSSP

1 februari: Heilige Ignatius van Antiochië, bisschop en martelaar

Ignatius was de derde bisschop van Antiochië in Syrië, na de apostel Petrus en bisschop Evodius.

Op hoge leeftijd werd hij op last van keizer Trajanus gevangen genomen en naar Rome gebracht. Tijdens deze reis schreef hij 'zeven heilige brieven' naar plaatselijke geloofsgemeenschappen. Ze vormen een rijke bron aan informatie over de vroeg-christelijke verwerking van de boodschap van het Evangelie. De brieven dragen soms een wat leerstellig karakter. Soms zijn ze meer troostend en ondersteunend van aard.

De brieven zijn gericht aan de Efeziërs, de Magnesiërs, de Tralliërs, de Romeinen, de Philadelphiërs, de Smyrnaeërs, en aan Polycarpus.
Ignatius stelt in zijn brieven verschillende zaken aan de orde. Hij gaat onder andere in op de eenheid van de christelijke kerk, de persoon van Christus, de verhouding leraar en leerlingen, de twee rijken. Voor de ontwikkeling van de theologie zijn deze brieven van groot belang. Jezus is voor Ignatius voluit God. In de brieven bestrijdt hij het docetisme en de gnostiek. Hij pleit voor het gezag van de bisschop. Zonder dit gezag is de doop en het liefdesmaal niet geoorloofd. De gemeente van Rome bekleedt in zijn visie de eerste plaats.

Op allerlei plaatsen kreeg Ignatius bezoek van afgevaardigden van christelijke gemeenten. In Smyrna ontmoette hij Polycarpus en kreeg hij bezoek van een deputatie uit de christengemeente van Efeze. Dit gezelschap bestond uit Onesimus, de bisschop van Efeze, een diaken genaamd Burrus, en nog drie anderen: Crocus, Euplus en Fronto. Hieruit blijkt dat er tussen de jonge christelijke gemeenten intensief contact was en er een uitvoerig netwerk van onderlinge relaties moet hebben bestaan. De christelijke kerk heeft zich kennelijk al heel vroeg kunnen organiseren.

Uiteindelijk werd hij in Rome in het Colosseum ter dood gebracht doordat hij als prooi voor de wilde dieren werd geworpen. Zijn relieken bevinden zich in de kerk van Sint Clemente te Rome. Hij is patroon tegen hoofduitslag en keelpijn.